Een leven lang vakbondswerk

Sint Eloy

'Ik sloot me in mei 1960 aan bij de metaalbewerkersbond St. Eloy. In de eerste jaren merkte je dat er aan nieuwe leden werd gevraagd of ze katholiek waren of tot een andere groep behoorden. Langzaam werd dit minder belangrijk totdat op een gegeven moment niet meer naar godsdienst werd gevraagd. Zo verdween eind jaren zestig bijvoorbeeld het traditionele tripje naar Lourdes.'

Ledenwerving en advies

Vanuit de districtskantoren van de vakbond werden nieuwe leden geworven voor de vakbond. Er was zelfs een wedstrijd voor ieder districtskantoor: degene die de meeste nieuwe leden had geworven won een week weg in een bungalow. Voor het werven had de heer Peters een 'speciale truc': 'Ik was soms wat brutaal, als je dan bij elkaar zat en ik had die lijst om in te vullen. Nou dan kwam ik en dan zaten ze allemaal rustig na te praten, dan zeg ik alsjeblieft en graag supersnel invullen, dat ik het mee kan nemen'. Dit bleek een succesvolle tactiek: midden jaren zestig heeft Peters vijf keer achter elkaar een gratis vakantie genoten.

'Behalve het werven van leden, hield ik me bezig met het geven van advies aan kleine bedrijfjes, met ondersteuning van districtsbestuurder Aart Verschuur. Dit begon met eens per maand een avond, maar door de drukte zaten we al snel drie keer per maand in het bondskantoor op de Nijmeegse Steenbokstraat.'

Hyster

Ook bij het vorkheftruckbedrijf Hyster heeft Peters een tijd gewerkt, zo’n twaalf jaar, tot er een massaontslag plaatsvond: 'Wij zeggen altijd: de vakbondsmensen die waren het haasje, die moesten eruit. Maar als je dan na een half jaar kwam, was de gezelligheid helemaal weg bij Hyster. Doordat de vakbondsmensen [...] eruit gegooid werden.' Bij deze ontslagen kwam het Amerikaanse karakter van Hyster naar voren. Peters: 'Amerikaanse bedrijven zijn over het algemeen strakker, harder en dulden minder tegenspraak van de vakbond'.

Stichting Vakbondshistorisch Archief Nijmegen e.o. (SVAN)

Na zijn tijd bij de vakbond werd Peters actief voor SVAN. 'Driekwart omdat ik historisch besef belangrijk vind en ook uit nieuwsgierigheid, van wat de mensen spaarden en wat er over was.' Bij de verzameling van het archiefmateriaal kwam hij wel eens wat bijzonders tegen: 'Mensen deden er meestal niet moeilijk over hun spullen af te geven voor het archief. Een ding heeft me wel verbaasd, ik moest in Malden bij een meneer wat op komen halen, dat zou een afdelingsvlag zijn. Na even zoeken kom ik er binnen: "Nou, daar staat ‘ie", zei die man. Stond er in de vuilnisemmerzak iets. Maar wat? Ik neem hem mee in de auto en pak het uit, een bruine koker, met een vaandel erin, van de afdeling Overasselt. Ik schrok ervan hoe mooi het was! En dat stond daar dan achteloos bij die man thuis…' 

Jubilaris

Behalve bij de SVAN is Peters ook actief voor de jubilarissendag van de FNV. 'Een leuke job, waar wel een hele hoop vrije tijd in gaat zitten.' In 2020 is Peters zelf jubilaris en zestig jaar lid en dat is 'een mooi moment om te stoppen’'. Gezien zijn bevlogenheid betwijfelen we dat en denken dat het vakbondswezen nog wel een tijdje profijt heeft van Peters!

Dit verhaal over Piet Peters is geschreven door Elmar van de Ree, Emma Goossens, Bas Oerlemans en Kees Huntink op basis van een oral history-interview, afgenomen in mei 2019 bij het Katholiek Documentatie Centrum.

Rechten

Elmar van de Ree, Emma Goossens, Bas Oerlemans en Kees Huntink, CC-BY