Het persoonlijke verhaal van Keesjan Tieleman, bewoner van Klein Heidekamp bij Deelen: "Het militaire complex kleines Heidelager bij Deelen kwam na de oorlog als Klein Heidekamp weer in gebruik. Mijn vader had als burger een functie bij het Babov, de Luchtmachtgebouwendienst, en kon zodoende daar woonruimte krijgen. Als kind speelde ik veel op het bosrijke terrein."
"Beroepshalve beschikte mijn vader over een jeep, waarmee ik leerde autorijden. Binnen de hekken van de vliegbasis wel te verstaan. Ook zwemmen leerde ik op militair terrein. Op het naast Klein Heidekamp gelegen Groot Heidekamp hadden de Canadezen een zwembad aangelegd. Daar gooide de sportinstructeur mij letterlijk in het diepe waarop ik al spartelend weer boven wist te komen en het bad uitklauterde. De instructeur gooide mij toen nog een keer in het water. Toen in vervolgens weer op het droge stond, was zijn commentaar: 'Zo, nu kun je zwemmen.' "
"Op een dag waren we op Vrijland, Schaarsbergen, op konijnen aan het jagen toen we drie mannen in het bos zagen. Een van hen droeg een bivakmuts. Zij zetten kisten op de rand van een keldertoegang, half onder de grond. Mijn vader gaf alleen maar prijs dat het 'geheim' was wat zij deden. Jaren later vertelde hij pas dat het een depot voor wapens tegen de Russen was, uitgevoerd door de geheime organisatie Gladio."
Dit verhaal hoort bij het project Militairen op de Veluwe
Keesjan Tieleman, CC-BY-NC