Een verhaal over dienstplicht in vredestijd. Willem Versendaal trad in dienst in 1960.
Stel, je bent een jongen van 18 jaar en klaar met school, wat dan? Werken natuurlijk. Nu is dat met de huidige crisis makkelijker gezegd dan gedaan. Vroeger was het nog minder vanzelfsprekend. Tot 1997 kon je opgeroepen worden voor dienstplicht. Voor een aantal maanden was je dan in militaire dienst. Uit het hele land werden jongemannen ondergebracht in kazernes. Voor velen de eerste ervaring buiten hun vertrouwde omgeving. De diensttijd was kort - Je was een uitzondering als je twee volle jaren in dienst was - maar toch lang genoeg om dienstmaten te ontmoeten die vrienden werden en bleven.
Een bijzonder verhaal over vriendschap in militaire dienst is dat van Willem Versendaal en zijn vier dienstmaten. Willem trad in 1960 in dienst in de zesde lichting. Na vier maanden training en opleiding werden Willem en zijn peloton gelegerd op de legerplaats Wittenberg in Stroe. Hier hielden zij zich bezig met het vullen en opslaan van jerrycans met benzine en laadden zij de jerrycans op de 4-tons vrachtwagens. Een zekere mate van dagelijkse sleur, afgewisseld met sporadische actie, was typerend voor de dagvulling van ons leger in vredestijd. Het verhaal van Willem en zijn kameraden vormde daarop geen uitzondering.
Tekst: Niels van Kooij (2012)
Dit verhaal is ontleend aan de ervaringen van Willem Versendaal
In een reactie op dit verhaal geeft Willem Versendaal aan dat de diensttijd echt niet saai was en zeker ook nuttig. Hij en zijn maten kregen een gedegen brandweeropleiding in Deelen. "Vele branden in de omtrek profiteerden van ons omdat wij meestal als eerste bij de brandhaard aan het blussen waren. Direct nadat de dorpsbrandweer verscheen werd door onze brandmeester verslag gedaan en werd het gezag aan de dorpsbrandweer overgedragen."
Niels van Kooij (2012)