Ook rondom het thema rouw en herdenken bestaan bijzondere tradities en gebruiken. En daarin zijn veel verschillen te ontdekken.
Rouwen is universeel. Toch wordt onze manier van rouwen voor een groot deel bepaald door onze culturele achtergrond. Daarom zijn er per cultuur/land dan ook grote verschillen in de manier van rouwen. Neem bijvoorbeeld bepaalde landen in Afrika. Als daar iemand plotseling overlijdt aan een onbekende oorzaak dan gelooft men soms dat er sprake is van hekserij of tovenarij. In sommigen landen hebben doden nog veel macht. Ze kunnen zorgen voor ziekte, armoede en andere nare gebeurtenissen. Soms worden de doden positief ingezet. In China bijvoorbeeld. Daar worden allerlei gebruiksvoorwerpen zoals papieren huizen, namaakgeld en stoelen meegegeven. Dit alles om de geesten en goden aan de andere kant tevreden te stellen.
De verschillen in rouwen zijn soms ook religieus bepaald. Voor een Boeddhist is het belangrijk dat hij goed is gestorven. Daarom wordt er in de stervensfase vaak een geestelijke begeleider gevraagd om de persoon bij te staan. Er worden heilige teksten gelezen, meditaties gedaan en gebeden uitgesproken. Aanraken is niet gewenst omdat dit het proces naar de overgang kan verstoren. Bij specifieke moslimgroepen is de dood niet altijd een verdrietige zaak. Het betekent de overgang naar een beter bestaan! De tijd tussen overlijden en begraven mag niet te lang zijn. Cremeren wordt afgeraden vanwege het geloof in de wederopstanding en de link met het branden in de hel.
En hoe rouwen wij in Nederland? Iedereen is bekend met de koffie en de plak cake. Cremeren of begraven, het kan allemaal. Er is ruimte voor rouwen en met ritueelbegeleider kan iedereen de begrafenis tot in de puntjes en op zijn eigen manier regelen. Tradities en gebruiken rondom rouwen zien we steeds minder. Vroeger waren die er zeker en gelukkig hebben we de verhalen nog.
Een wagen vol verhalen
Volkscultuur
Wijchen
Rijk van Nijmegen
