Mevrouw Wekking-Idskes (1926) kwam na haar huwelijk in 1951 in Lichtenvoorde wonen. Dat je als katholiek niet bij een protestants kerkkoor ging, begreep ze wel. Maar dat je ook rekening moest houden met het geloof van winkeliers vond ze vreemd. En dat er klassenverschil was helemáál!
"Er waren twee toneelverenigingen en twee gymnastiekverenigingen: een katholieke en een protestantse. Er was ook nog onderscheid tussen middenstanders en arbeiders. Dat vond ik waardeloos. Maar het hoorde bij de Achterhoek. Thuis hadden we het heel anders meegekregen. Mijn vader is op latere leeftijd katholiek geworden en ik had ooms en tantes die niet-katholiek waren. Hartstikke aardige mensen! Daar ging je gewoon mee om. Wij waren toen ook bij een neutrale vereniging. Onze trouwringen hebben wij in 1951 bij een niet-katholiek gekocht. De eerste televisie hebben we ook bij een niet-katholiek gekocht. Mijn man en ik keken naar kwaliteit.
De kruidenier, de bakker en de melkboer kwamen aan de deur. De kruidenier kwam vrijdags het boodschappenboekje ophalen en ‘s zaterdags kwam hij de boodschappen brengen. Maar ik ging zelf ook graag boodschappen doen. Het was toen ook nog gebruikelijk om ieder te laten verdienen, want je moest alle winkeliers helpen. Dat deden veel mensen. Daarom kocht je bij verschillende bakkers je brood. Maar omdat wij zo'n klein gezinnetje hadden, dacht ik: ‘Jongens, dit is zonde van jullie tijd!’ Ik deed drie dagen met een half brood en dan komen ze twee keer aan de deur.
Op een feestje begonnen we met thee met wat lekkers erbij. Dan één of twee borreltjes of een ander drankje. Aan het eind van de avond kreeg je een kopje koffie. Een ‘kopje-donder-op’ zeiden ze dan. Dat was wat ik van thuis in Amsterdam had meegekregen. In Lichtenvoorde was het wel iets royaler, qua drinken. Dat waren meer dan twee borreltjes. Te veel. Mijn maximum is twee, absoluut niet meer.
De sigaretten en sigaren stonden gewoon op tafel. Iedereen kon er zo van pakken. Er werd binnenshuis gerookt en dat vond iedereen normaal. Ik was blij dat ik schuifdeuren had. Als mijn man een vergadering had van het CDA, deed ik die dicht. Want in de voorkamer was het grijs en blauw en ik zat mooi in de achterkamer!"
Voor ‘Een nieuwe tijd! Wederopbouw in de Achterhoek’ vertellen (oud)-inwoners over opgroeien, werken en wonen in de Achterhoek in de periode 1940-1965. Dit verhaal over mevrouw T. Wekking-Idskes is geschreven door Anja Driessen op basis van een oral history-interview afgenomen door Anja Driessen in september 2019. Dit verhaal is geredigeerd door Lisanne Vroomen.
Anja Driessen , CC-BY