Loon afgeven en thuis verder werken

De welvaart groeide niet vanzelf

Annie Lurvink-Boschker

Foto 1/3

De klas van het zusje van mevrouw A. Lurvink Boschker voor de St. Bonifatiuskerk in Lichtenvoorde

Foto 2/3

Links het klooster van de zusters, rechts de St. Jozefschool en daarachter de St. Bonifatiuskerk in Lichtenvoorde

Foto 3/3

Na de basisschool ging mevrouw A. Lurvink-Boschker (1937) drie jaar naar de naaischool in Aalten. Ze haalde haar diploma voor costumière en coupeuse. Voor ze haar vakdiploma te gelde kon maken, werkte ze in Lichtenvoorde als huishoudelijke hulp bij drogisterij De Gaper en bij mevrouw Te Dorsthorst. Vanaf begin jaren ’50 tot haar trouwdag in 1960 naaide ze bij atelier Bonnes aan de Patronaatsstraat.

Kapotte broeken

"Ik kon goed naaien, dus als ik uit school kwam, moest ik alle verstelwerk doen. Mijn broers zaten in de bouw en kwamen nogal eens thuis met een kapotte broek. Maar ik vond het altijd prachtig werk. Ik wilde graag naar de naaischool. Mijn moeder vond dat wel mooi, want dan zou ik goed leren naaien. Met een aantal meisjes uit Lichtenvoorde ging ik elke dag op de fiets naar Aalten, naar de naaischool van de zusters franciscanessen.

Feestje tot tien uur

Wij verkeerden ook met Aaltense meisjes. Toen we een keer een feestje van een van die meisjes hadden, wilde ik daar natuurlijk graag naartoe. Mijn moeder bood aan mij weg te brengen. Ze fietste met mij mee naar Aalten en ging zelf naar haar schoonzus. Om tien uur haalde ze mij weer op en dan fietsten we samen naar huis. Ja, dat vond ik toch wel heel apart.

Het werk was nooit af

Toen ik later van mijn werk bij Jan Bonnes naar huis fietste, zag ik de naaimachine vaak al voor het raam klaar staan. Die had mijn moeder dan klaargezet. Thuis kon ik gewoon verder gaan met naaien. Of ik ging afstoffen, de grote keuken doen: het werk was nooit af. Op de boerderij hoefde ik nooit te helpen. Dat deed mijn oudste zusje Til altijd.

Een sigaar uit eigen doos

Het geld dat wij verdienden moesten wij aan vader en moeder geven. Als wij dan ergens naartoe gingen, bijvoorbeeld naar de kermis, dan kregen we wel een paar gulden mee. Maar dan moest je wel iets voor moeder meebrengen! Toen ik 18 werd, mocht ik een deel van mijn loon sparen.

Met plezier

Ik heb heel veel naaiwerk gedaan, ook in mijn getrouwde leven. Toen maakte ik kleertjes voor de kinderen en verstelde ik de overalls van mijn man. Maar ik verstelde niet zoveel meer als vroeger. Ik doe nog steeds naaiwerk. Met plezier. Zelfs voor andere mensen."

Voor ‘Een nieuwe tijd! Wederopbouw in de Achterhoek’ vertellen (oud)-inwoners over opgroeien, werken en wonen in de Achterhoek in de periode 1940-1965. Dit verhaal over mevrouw A. Lurvink-Boschker is geschreven door Anja Driessen op basis van een oral history-interview afgenomen door Anja Driessen in oktober 2019. Dit verhaal is geredigeerd door Lisanne Vroomen.