Roofridderburcht de Wildenborch

Een van de meest gevreesde kastelen in de Achterhoek

De Wildenborch (Bron: de Wildenborch, Gelders Erfgoed bezit geen rechten van deze afbeelding)

Foto 1/5

Het oude slot de Wildenborch (Bron: de Wildenborch, Gelders Erfgoed bezit geen rechten van deze afbeelding)

Foto 2/5

De Wildenborch in de zeventiende eeuw (Bron: de Wildenborch, Gelders Erfgoed bezit geen rechten van deze afbeelding)

Foto 3/5

Damiaan Hugo Staring (Bron: de Wildenborch, Gelders Erfgoed bezit geen rechten van deze afbeelding)

Foto 4/5

Antoni Christiaan Winand Staring (Bron: de Wildenborch, Gelders Erfgoed bezit geen rechten van deze afbeelding)

Foto 5/5

Het is nauwelijks voor te stellen dat er zich op deze plek tussen Vorden en Lochem ooit een van de meest geduchte roofridderburchten van de Achterhoek heeft bevonden. De plek had een gunstige ligging, want het gebied rondom het kasteel was moeras. De bezitters konden zich hier na hun rooftochten veilig voelen.

De oudste vermelding dateert van 1372 met Sweder Rodebaert van Wisch als eigenaar. De heren van Wisch behoorden tot de voornaamste edelen van het oude hertogdom Gelre en voelden zich de gelijke van de hertog. Zij gedroegen zich als onafhankelijk vorst op hun kastelen en dus ook op de Wildenborch.

Belegeringen

De heren van Wisch zorgden regelmatig voor moeilijkheden in het graafschap Zutphen en de aangrenzende gebieden van Overijssel, totdat Johan het te bont maakte. De burgers van Deventer belegerden in 1490 de Wildenborch en de Zutphenaren bestormden het kasteel Wisch te Terborg, waar Johans zoon Hendrik verbleef. Veel resultaat boekten zij overigens niet, waarop Zutphen en hertog Karel van Gerle in 1506-08 de Wildenborch opnieuw tevergeefs probeerden in te nemen. In 1512 gaf Johan zich toch over. Zijn kleinzoon Joachim werd in 1519 eigenaar en alles begon weer van voren af aan, totdat de hertog in 1523 een vaste bezetting op het kasteel legde en de verdedigingswerken liet slopen.

Familie Staring

Met het overlijden van Joachim in 1541 stierf het geslacht Wisch in mannelijke lijn uit. Zijn erfgename werd zijn zuster Ermgard, echtgenote van George graaf van Limburg Stirum. Zij heeft er weinig genoegen aan beleefd, want door haar zeer Spaansgezinde houding werd door de Staten van Gelderland beslag gelegd op al haar Gelderse goederen, waaronder de Wildenborch. In 1768 werd de Wildenborch aan Albert Dominicus van Limburg Stirum verkocht. Diens weduwe deed het goed over aan Damiaan Hugo Staring, vader van de dichter Antoni Staring. In 1908 werd door Damiaan Starings erfgenamen het landgoed geveild. Zijn zoon kocht het huisperceel met enig grondgebied aan, maar na diens dood in 1924 volgde wederom een veiling. Na twee bezitswisselingen kochten Mr. A. Staring en diens echtgenote J.H.M. de Mol van Otterloo in 1931 het landgoed. Zij brachten de Wildenborch (zowel het huis als het grondgebied) in 1976 onder in een familiestichting. Nog altijd wordt de Wildenborch bewoond door een nazaat van de familie Staring.