In de veertiende eeuw ligt ten westen van Hengelo een huis met de naam Meijerink. Van dit oorspronkelijke huis is weinig bekend, alleen wordt in 1650 vermeld dat het om een havezate gaat. Het is dus een versterkte burcht of hofstede geweest. In de zeventiende eeuw is het bezit van een havezate voorwaarde om lid van een ridderschap te kunnen zijn. Waarschijnlijk rond 1750 krijgt de havezate de naam Kervel.
In een leenakte uit 1465 wordt aangegeven dat het goed Meijerink een onderleen van het goed Bruil is. Dat laatste staat als Zutphens leen al vermeld in 1380 wanneer het in bezit is van Griet van Breule. Door vererving van Bruil gaat ook Meijerink in 1528 over in handen van de familie Van Munster en wordt in een leenakte van 1598 nog genoemd als onderleen van Bruil. Niet lang daarna schijnt Meijerink van Bruil te zijn afgescheiden.
Een register van het gerechtsambt Hengelo vermeldt in 1650 dat de havezate Meijerink in bezit is van “die jofferen van Kervenheim”. In 1683 komt Meijerink in handen van de familie Van der Heyden, omdat zij de schuldeisers zijn van een onbetaalde lening met het landgoed als onderpand. Onder de naam Kervel, afgeleid van de voormalige bezitters, de familie Kervenheim, blijven goed en havezate tot 1868 eigendom van de familie Van der Heyden.
De familie Von Twickel komt door erfenis in bezit van Huis Kervel en laat in 1870 een nieuw landhuis bouwen door de architect H.J. Wennekers. Twintig jaar later, in 1990, krijgt Huis Kervel een nieuwe verdieping erbij en begin twintigste eeuw wordt aan de rechterzijde aangebouwd. Joseph von Twickel komt daarna in de financiële problemen en het landgoed Kervel wordt publiek geveild in 1932.
De nieuwe eigenaar van het huisperceel is de Joodse familie Philips die het beheer overlaat aan de familie De Graaf. Huis Kervel fungeert in de Tweede Wereldoorlog als noodziekenhuis en onderduikers vinden er een schuilplaats.De Zusters Clarissen, die wegens oorlogsschade kasteel Ammersoyen moeten verlaten, betrekken in 1950 Huis Kervel. Ze bouwen een vleugel met kapel aan.
De christelijke stichting Elia gebruikt het landhuis vanaf 1985 voor sociaal en evangelisatie werk en exploiteert het als conferentieoord en appartementencomplex.
Bronnen:
- Jan Vredenburg (eindred.), Kastelen in Gelderland, Uitgeverij Matrijs, Utrecht 2013, p. 156-157.
Ben Boersema, Erfgoed Gelderland, CC-BY