Verzet en herdenken

Munitiekisten in huis 

‘Mijn vader heeft in het verzet gezeten. Er gebeurden bij ons thuis wel eens dingen die wij niet mochten weten. Het gebeurde gewoon dat iemand tegen Rikie en mij zei: "Als er hier een vreemde komt, moet je niet meepraten." Wij hadden ook van alles op zolder staan, ik bedoel maar. Munitiekisten en dat allemaal. Niet met munitie erin hoor of met ander materiaal. Er lagen nog bommen vlakbij Sangers aan de Needseweg. Mijn vader heeft alles onklaar moeten maken met ene Bierman, dat was een bomexpert, en met Rikus Braaksma. Dat was na de oorlog, hoor.  

Een herinnering voor altijd 

Aan de Bloemersstraat werd na de oorlog een monument neergezet voor de gesneuvelde militairen en ook voor mensen die een kind verloren hadden. Die mensen hebben ze bij Peters bij elkaar gehaald om erover te praten. Ze hoefden geen toestemming te geven. Het monument werd toch wel gezet. Maar de naam hoefde er niet op, als je dat niet wilde. Toen heeft mijn vader gezegd: "Dat is goed, doe maar." Had hij overlegd met Schepers, zijn zoon is ook bij een bombardement overleden.

Ons gezin kreeg elk jaar een uitnodiging voor de herdenking. En wij gingen daar eerst ook wel heen, natuurlijk. Maar na een jaar of tien vond mijn vader het goed, toen heeft hij gezegd: "Ik hoef geen uitnodiging meer te hebben." Mijn moeder zei: "Die mensen, die Jodenmensen die over zijn gebleven. Dat kun je toch niet maken dat je er niet heen gaat!" Maar toen was ik bij Roosendaal in de winkel op vier mei. Toen zei Saartje tegen mij: "Alie, wat is mijn man buiten toch aan het doen?" Ik zei: "Die is de vlag halfstok aan het ophangen." Toen zei ze: "Dat hoeft van mij niet meer. Mijn hele familie is omgekomen. Alles. Alleen mijn moeder leeft dan nog." En toen zei ze: "Ik hoef daar niet elke keer meer aan herinnerd te worden. Ik ben er genoeg aan herinnerd." Ik heb dat thuis verteld. En toen zei ik tegen mijn moeder: "Heb je er nu vrede mee?" Toen wel, ja. En dan kwamen ze met mijn vader ook altijd over zulke dingen  praten. Mijn vader heeft wel gezegd waarom ze niet meer wilden herdenken. Hoofdzakelijk voor mijn moeder. Toen was het afgesloten, ja.’ 

Voor ‘Een nieuwe tijd! Wederopbouw in de Achterhoek’ vertellen (oud)-inwoners over opgroeien, werken en wonen in de Achterhoek in de periode 1940-1965. Dit verhaal over mevrouw Alie Faas-Tragter is geschreven door Jo Kloosters, op basis van een oral history-interview afgenomen door Jo Kloosters in september 2019. Dit verhaal is geredigeerd door Marja Zandberg.