De luchtwachttoren in Aalten

Een vergeten verdedigingssysteem

De kolos met het markante donkere uiterlijk viel me pas werkelijk op toen ik die vanaf zomer 1966 in het vizier kreeg. Ik moest een kwartier fietsen vanaf de boerderij naar de middelbare school en de betonnen uitkijktoren stond aan de Koningsweg aan de rand van het dorp. Daaromheen was de vuilnisbelt. Ik had als 'jong deerntjen' nooit de behoefte dichterbij te komen. In 1970 liet men het gevaarte ter aarde storten. Jammer: het hoorde bij mijn jeugd. Later kwam ik te weten dat de luchtwachttoren een netwerkonderdeel was. Onder andere de buurgemeenten Varsseveld en Winterswijk hadden ook een hoge uitkijkpost. Maar niet zo’n karakteristieke als Aalten!

Propaganda-bijeenkomst

Op 20 mei 1953 was er in de Sociëteit aan de Hofstraat in Aalten een wervingsbijeenkomst van de Luchtwachtdienst. Onder andere de heer E. Bannink  uit Aalten kreeg daarvoor een oproep. Hij liet zich informeren door Commandant Ruseler uit Deventer en samen met een aantal anderen meldde hij zich aan als vrijwilliger. De luchtwachttoren in Aalten was toen net nieuw gebouwd. De codenaam was Izak 1 en de toren was er een van een netwerk van 276 uitkijkposten, verspreid over heel Nederland. Twee man deed telkens dienst op de luchtwachttoren van veertien meter hoog, in weer en wind, dus het moesten flinke kerels zijn (vrouwen waren uitgesloten). De kop van de toren was een open observatiecabine. Wel met een schuilhoek voor eventuele granaatsplinters.

Vijandige vliegtuigen uit de Sovjet-Unie

De bemanning hoorde officieel bij de Koninklijke Luchtmacht, commando Luchtverdediging, Korps Luchtwachtdienst, Eerste Luchtwachtgroep. Aalten viel onder het commandocentrum KLD Deventer. Door de ervaringen uit vijf verschrikkelijke oorlogsjaren was men op zijn hoede. De mannen van het KLD hadden als taak te speuren naar vijandelijke – Russische – vliegtuigen die lager vlogen dan de radar kon waarnemen: onder de tweehonderd meter . De getrainde bemanning moest in geval van nood de omliggende torens waarschuwen en uiteraard via de hotline ook het commandocentrum. De staf zat in Deventer in een onderaardse atoomvrije bunker.

Uitrusting

De mannen droegen een uniform. Ze werkten met een koptelefoon en een mondmicrofoon. Het speuren en waarnemen gebeurde met een statief met vizierkijken en aanwijsnaald. Een aantal Aaltenaren werd benaderd met het aanbod bij de KLD te komen als tegenprestatie voor vrijstelling van militaire dienst of Bescherming Bevolking. De toren was niet dagelijks bezet, alleen bij oefeningen. Elke twee weken was er een theorie avond vliegtuigherkenning op een locatie in Aalten of Winterswijk. De rangen in Aalten bij het KLD waren: soldaat, soldaat eerste klas, korporaal en sergeant. De heer H.J. Prinzen uit Aalten was een tijd plaatselijk commandant.

Toren gesloopt

De Luchtwachtdienst werd al midden jaren zestig opgeheven. Toen ik erlangs fietste stond mijn Aaltense toren daar zonder doel. In de loop der jaren waren er moderne controlesystemen en verbeterde radars gekomen, die het menselijk kijken overbodig maakten. In 1970 – ik zat nog steeds op de hbs – werd de Aaltense 'raatbouwtoren' gesloopt. Het was een waar spektakel. Het zware betonnen fundament ligt er nog steeds, maar wel onder de grond.

Bronnen:

De verhalen over de Koude Oorlog in Gelderland zijn ook gebundeld in een magazine. Belangstellenden kunnen het magazine bestellen bij Werkgroep Oral History Gelderland, Jan van de Lagemaat. Het kost € 12,50 (€ 16,50 inclusief verzendkosten) via e-mail: werkgroeporalhistorygelderland@gmail.com


Rechten

Ina Brethouwer, CC-BY-NC

  • Koude Oorlog

  • Oorlog

  • Streekgeschiedenis

  • 1950-2000

  • Aalten

  • Achterhoek

Relevante links

Verwante verhalen

Lees meer

Contactgegevens

Erfgoed Gelderland
Team mijnGelderland
Westervoortsedijk 67-D
6827 AT Arnhem

info@mijngelderland.nl

Inschrijven nieuwsbrief

mijnGelderland Sociale media

erfgoed gelderland

Contactgegevens

Erfgoed Gelderland
Team mijnGelderland
Westervoortsedijk 67-D
6827 AT Arnhem

E info@mijngelderland.nl