Spreken anderen van wonen ‘in’ een wijk, ENKA-bewoners leven er niet in, maar ‘op’. Zo ook Simone, René en hun dochters Anouk en Dewi, die vermoeden dat veel buurtbewoners hen wel kennen. "Wij zijn een soort ‘attractie’ wanneer we onze honden Django & Dido uitlaten”, lacht Simone. "Onze twee rode katers lopen dan altijd gezellig mee.”
Vanuit een huurwoning in Bennekom gingen zij op zoek naar een nieuwe stek. En ENKA trok hen het meest aan. "Vooral vanwege de locatie. Dicht bij het station, winkels op fietsafstand en je loopt van hieruit zo het bos in.” Bij René speelde ook iets van jeugdsentiment mee. "Ik heb vroeger vakantiewerk gedaan bij de AKU, zoals de fabriek toen nog heette. Ik weet nog dat er een touringcar reed om personeel op te halen. En wie hier al veel langer woont, herinnert zich vast nog wel hoe er boven de sloot aan de Dr. Hartogsweg vaak een soort van ‘mist’ hing en de stank die er soms vanaf kwam.”
Ze vinden het mooi en bijzonder dat veel historische elementen van de voormalige fabriek behouden zijn gebleven. "De Kantine, die zagen we verbouwd worden tot basisschool, de oude fabrieksmuur met de kantelen en de twee schoorstenen, die van veraf te zien zijn.” De gemoedelijkheid en veilige sfeer in de wijk wordt geroemd. "Er zijn leuke contacten ontstaan”, vertelt Simone. "Er is een Facebookgroep en door het jaar heen worden er regelmatig leuke activiteiten georganiseerd." "Het is een wijk met veel jonge stellen”, vult René aan. "Inmiddels zijn er ook veel kinderen. Toen wij hier kwamen wonen, was er geen kind te bekennen. Vruchtbare grond dus”, lacht hij. Over grond gesproken, het is niet de bedoeling dat er op ENKA moestuintjes aangelegd worden. "De grond is wel gesaneerd, maar er mag niet dieper dan één meter gegraven worden.”
Hoewel ze er met het grootste plezier wonen, ontdekte het stel ook ‘bizarre’ zaken. Zoals de ovale rotonde, even verderop in de straat. ,,Die is een beetje ongelukkig aangelegd en best lastig te nemen”, aldus Simone. De drempels die je over moet wanneer je naar het Horabos loopt, noemen ze ronduit ‘knullig’ aangelegd. "Ze liggen niet gelijk en er zitten vreemde bobbels in. Dat hadden ze anders kunnen en moeten doen.”
Dit is een verhaal uit het eenmalige ENKA-magazine van mei 2022, dat verscheen ter gelegenheid van 100 jaar ENKA Ede. Lees ook de andere verhalen van deze special.
Auteurs: Anne-Miek Brunekreef en Inge Buijs, CC-BY-SA