Vanaf Didam weer naar huis na de bevrijding

Over mijn moedige vader

Vader van Diny van der Sandt, centraal in dit verhaal.

Een foto van na de oorlog van de vader van Diny van der Sandt

Diny van der Sandt uit Doetinchem vertelt ons het oorlogsverhaal van haar vader: M.J.H. Martien (Teng) Dirckx (geboren 22-10-1908). In het eerste deel van dit verhaal (link onderaan deze pagina) lazen we over zijn tijd in de onderduik in Babberich. In dit verhaal lezen we over hoe hij de bevrijding beleefde. Na de evacuatie van Babberich in februari 1945 trokken de vader van Diny en zijn mede-onderduikers naar een boer in Didam.

"Aan de Beekseweg in Babberich stond een auto zonder wielen verscholen in de schuur. De wielen hadden ze verstopt bovenop het hooi, zodat de Duitsers de auto niet konden meenemen. Ze hadden wel hun bedenkingen, dit had zomaar verkeerd kunnen aflopen.

Canadezen rijden binnen

In mei 1945 om drie uur ’s middags kwamen de Canadese soldaten met kleine tanks de Rijksweg op. Pa en twee mede-onderduikers stonden met witte doeken te juichen en te zwaaien, een Duitser stortte zich met een pantserfaust op de tank en werd neergeschoten. Pa zei: 'Had hij zich maar gewoon overgegeven, handen in de lucht, dan had hij nog geleefd!'.

Pa en de mede-onderduikers namen de fiets van die Duitser mee. Er waren géén Duitse officieren meer te bekennen. Ze hebben nog wel een andere Duitser verraden, die in Babberich aan de Rijksweg zat. Als dank kregen ze chocolade en sigaretten van de Canadezen. De geallieerden sloegen alles wat aan Hitler herinnerde, kort en klein.

Op transport en richting huis

De volgende dag heeft Pa zijn boeltje gepakt en is met de fiets naar de grenspatrouille gereden. Daar werden de mensen opgevangen die uit Duitsland kwamen of graag huiswaarts wilden. Vanaf hier ging hij op transport naar Nijmegen, daar werd geslapen en de volgende morgen gingen ze in een grote vrachtwagen met zo’n dertig personen tot aan de Belgische grens. Ze waren thuis!

Thuis in Leunen na acht maanden

Thuisgekomen in Leunen, waar een deel van het huis door bombardement was beschadigd, was het een warm welkom, na acht maanden weer veilig thuis. Fritsje (1944) tijdens de evacuatie geboren, was inmiddels ruim zeven maanden oud, Pa had hem nog nooit gezien.. En Thea (1942), een klein meisje, zag Pa en keek hem vragend aan, en zei toen 'pappa' - een ontroerend moment! Na de oorlog is de brief die Pa stuurde in de oorlog in Leunen (L) afgeleverd door het Rode Kruis. Alles werd weer opgebouwd en het leven nam zijn loop, er werden in de loop der jaren nog 5 kinderen geboren. Tien in totaal, waarvan er inmiddels 6 zijn overleden.

Dit was een bijzondere episode uit het leven van mijn vader, hij werd 100 jaar en overleed begin december 2008."

Dit verhaal is ingestuurd door Diny van der Sandt in het kader van 'WO2-verhaal Gezocht'. Het verhaal is opgedeeld in twee delen. Lees het eerste deel hier. Lees de overige ingestuurde verhalen in de Special 'Getuigen van de Oorlog'.