Interview met Linda Schregardus, bewoonster van de directeurswoning van de voormalige steenfabriek De Pley, Arnhem

Verhuizing naar Arnhem

Eigenlijk kreeg ik deze woning als een lot uit de loterij, toen in Arnhem kwam werken. Het huis was vroeger het woonhuis van de heer Ariëns, eigenaar van de voormalige steenfabriek De Pley. Ik woon hier tijdelijk want het is een antikraakpand. Ik heb 25 jaar in Groningen gewoond en de laatste zeven jaar als freelancer en beeldend kunstenaar gewerkt. Ik had ontzettend veel zin in een baan en het  werd dus Arnhem waar ik in het Museum voor Moderne Kunst en het Historisch Museum Arnhem aan de slag kon voor drie dagen in de week als medeweker communicatie en publiciteit. Ik had dus in Arnhem een huis nodig voor die dagen en heb mij ingeschreven bij 'Tijdelijk Wonen' en op gegeven moment kwam dit huis op mijn pad. Toen ik aan kwam rijden over de Pleyroute, keek naar de overkant van de rivier en toen dacht ik: het zal tóch niet dat huis zijn? Een blik op het routekaartje maakte direct duidelijk dat het wel degelijk dat huis was. Toen had ik eigenlijk al besloten, dat ik het zou doen.

Dicht bij de natuur

Langs het water wonen vind ik echt geweldig. Ik heb altijd op het water gezeten, mijn vader had altijd boten. Ik ben op het water opgegroeid. Mijn vader en mijn broer wonen nog steeds op een schip. De hang naar het water blijft. Om langs echt levend water te wonen, niet een slootje of zo, is echt een cadeautje, ook al is het in mijn geval maar tijdelijk. Er komen hier veel vrachtschepenvoorbij, met heel veel zand.

Een paar weken later is mijn vriend Kees bij mij ingetrokken. Voor mijn kinderen die hier ook regelmatig zijn, is het ook bijzonder. Er lopen dieren rond het huis en in de tuin. Dat is een groot verschil met mijn bovenwoning in Groningen. Hier word je 's ochtends wakker en dan zie je de konijnen door de tuin huppelen en de fazanten zitten en slapen boven op de pergola. Inmiddels ben ik gehecht aan de kolonie duiven die 's avonds in de wilgen neerstrijken. Je loopt hier zo de dijk op en dan zie je de boten die voorbijkomen. Het is echt waanzinnig, de ontdekking van dit huis. Het is de bedoeling dat we het beheren, dat betekent dat we het huis verzorgen en de tuin bijhouden.

Ruimte voor de rivier

Aan het einde van dit jaar wordt het afgebroken en dat is eigenlijk zonde. Ik vind het heel mooi dat dit gebied teruggegeven wordt aan de natuur, maar zelf zou ik ervoor gekozen hebben dit huis te laten staan en hier bijvoorbeeld een bed and breakfast in de natuur te realiseren. Ook zou men het kunnen gebruiken als een soort centrum van waaruit vogelexcursies worden georganiseerd, fietsen verhuurd en ijsjes verkocht.

Het gebouw rechts naast ons huis is het voormalige jachthuis waar de jagers na de jacht werden ontvangen. Hierachter lag een groot jachtgebied van de koninklijke familie. Daarnaast lag de boerderij, gebouwd met misbaksels. De boeren hadden echter geen recht om op het erf van dit huis te komen. Ze zullen, denk ik, wel blij geweest zijn, toen ze later na het sluiten van de steenfabriek dit pand konden kopen. Na allerlei werkzaamheden is de familie Hermsen in de compost gegaan en dat bedrijf loopt nu goed. Maar het bedrijf zal net als het woonhuis verdwijnen door het project Ruimte voor de Rivier van Rijkswaterstaat.

Laatste bewoners

De dijk voor ons huis blijft, maar verderop in de richting van de Rijn komt een inlaat zodat het water als het te hoog komt, hier in kan stromen. Ook aan de andere kant in de richting van Westervoort komt een inlaat met een gemaal. De waterkering aan het begin van de IJssel was in de tijd dat wij hier kwamen wonen al gerealiseerd. Deze dient ook om de waterloop te beïnvloeden, zodat er meer water naar de Neder-Rijn stroomt. Ook het meer, dat links van ons huis ligt is, in die tijd gegraven. Hier hebben we afgelopen zomer kunnen zwemmen, in schoon water! Het wordt een mooi gebied voor watervogels. Maar elke struik moet weg en ook dit huis.

Wij zijn dus de laatste bewoners van dit huis. Met veel liefde is dit huis in 1915 gebouwd door de eigenaar Ariëns, met bakstenen die in zijn steenfabriek zijn gemaakt. In januari 2008 zijn we hier komen wonen en hebben hier dus een lente, zomer, herfst en winter doorgebracht. Voor de winter van 2009 moeten we hier vertrekken. Jammer, Westervoort is een vriendelijk dorp.