Het leek wel een kringloopwinkel

Lucienne Poulussen vertelt over haar ervaringen toen zij weer thuis kwam in Alphen na de evacuatie van Maas en Waal in 1995.

Evacuatie

“De opdracht om te evacueren komt eind januari 1995. “De werkgever van mijn man is met een paar werknemers gekomen en heeft alles meegenomen naar Wijchen. De keuken is helemaal afgebroken op het blad na. Dat hebben ze gestut. Wij hebben de koffers gepakt en zijn naar een vriendin in Oss gegaan. We verlieten een spookdorp.”

De werkelijkheid komt binnen

“We hebben echt in gevaar gezeten, maar ik heb daar toen niet wakker van gelegen, al zag ik het serieuze er wel van in, hoor. Vooral toen we in Oss waren, toen drong het pas echt door. Je zit de hele dag voor de televisie. Als Ochten doorbreekt, dan ... We zitten in Alphen in een badkuip. Want van dit huis - een semi-bungalow - zou misschien de schoorsteen een centimeter of 20 boven het water uitgestoken hebben. Dan weet je wat er met het water wordt meegesleurd aan bomen en ook aan huisraad ... Dan blijft er nul-komma-nul over. Dat was heel heftig. Je hebt het zelf gebouwd en daar zitten zoveel herinneringen aan vast. Er liggen hier zoveel voetstappen!”

Dit komt nooit meer goed

“Er is niks gebeurd en toch, toen wij weer thuiskwamen, ik denk dat toen bij mij pas het besef kwam. Het bedrijf in Wijchen dat alle spullen meegenomen had, belde op: “we komen zo en zo laat de spullen terugbrengen.” Dan komen er vier, vijf busjes en die zetten binnen een half uur al jouw spullen weer in jouw huis. Toen dacht ik: dit komt nooit meer goed. Verschrikkelijk. Want je kunt geen kant op. En je hebt geen water, geen elektriciteit, je hebt niks.

Ik dacht toen: ”jemig, hadden ze dit niet kunnen doseren?” Nee! Hartstikke lief dat ze het deden! Hoe geweldig is het als een bedrijf personeel inzet om jou te helpen? Maar op dat moment vond ik het helemaal niet leuk. Ik was kortaf en snibbig. En toen, bovenal, kwam mijn zusje uit Best. Zij kwam binnen en zei: "Lucienne, kan ik jullie helpen?" Waarop ik antwoordde: “Je kunt met één ding helpen: nu naar huis gaan." Ik kon er niemand bij gebruiken. Ik dacht: dit gaan we helemaal zelf doen.

Ik wist niet waar ik moest beginnen met al die spullen in huis. Ik dacht: Chris en ik doen dit alleen. En dan zien wij wel. Al doen we er twee weken over. We moeten er nu wel eens om lachen dat ik mijn zusje heb weggestuurd. Maar op dat moment ...

Ik heb mijn vriendin, waar we gelogeerd hebben in Oss, 's avonds gebeld en toen heb ik zo gehuild. Ik zei: “Netty, dit komt nooit meer goed." Ik denk dat toen pas echt doordrong: jemig, wat hebben we meegemaakt!”

Kringloopwinkel

De impact, dat je plotseling weg moest en dan weer terugkomt in een chaos! Ik was echt verdrietig en in paniek. En het waren alleen maar materiële dingen, ons mankeerde niks en er was niks kapot. In principe had ik heel blij moeten zijn, maar dat was ik niet op dat moment. De keuken moest weer ingebouwd worden, maar daar konden ze niet bij. Dat soort zaken. Dat vond ik heel heftig. Je begint bijvoorbeeld gordijnen op te hangen. Chris hielp mee. In de loop van de weken ontdek je dan dat de gordijnen verkeerd hangen. Ik vond het een hele rare periode.”

We waren anderhalve week bij een vriendin geweest. Die had het gezellig gemaakt voor ons. Dan heb je zoveel afleiding. Maar dan is het in één keer weer de neus op de feiten. Het leek hier wel een beetje op een kringloopwinkel. Verschrikkelijk vond ik dat. Je moest alles zoeken.

Het was niet niks

“Als ik nu vluchtelingen zie, dan zeg ik weleens: wat waren wij luxe vluchtelingen. Andere mensen hebben hun hele hebben en houden op de rug of op een ezeltje. Komen misschien nooit meer terug. Wij moesten vluchten voor het water. Zeker, dat was niet niks, maar toch niet te vergelijken. We stonden op de brug in Tiel in een lange rij. Want je kon niet als een gek het dorp uitrijden. Het kwam van alle kanten. De Van Heemstraweg of de Maas en Waalweg waren de enige wegen om weg te komen.”

Neem het serieus

“De dijken zijn veilig. Mocht het verkeerd gaan, dan word je op tijd gewaarschuwd en kun je maatregelen nemen. Ik lig er niet wakker van. Dat adviseer ik ook aan andere mensen: lig er niet wakker van maar neem het wel serieus, want: water is onverbiddelijk als het komt.”