Vriendschap door De H.A.R.K.

Familie van Wijk - Ermstrang

De schoenen met het briefje met daarop het adres

Foto 1/6

Moeder van Hannie van Wijk-Ermstrang met Willy

Foto 2/6

De witte schoenen

Foto 3/6

Brief met felicitaties voor de bruiloft

Foto 4/6

Laura Lamb

Foto 5/6

Het cadeau voor baby Laura

Foto 6/6

De familie van Hannie van Wijk – Ermstrang heeft, door een paar witte schoenen, een bijzondere relatie gekregen met John, Laura en Bob in Amerika. Op 9 mei 1945 richtte het Rode Kruis een organisatie op onder de naam H.A.R.K., dat betekende ‘Landelijke Hulpactie Roode Kruis’. Daarvoor werd kleding en schoenen ingezameld, dat vaak ook afkomstig was uit het buitenland. Dit werd in het schoolgebouw in Brakel uitgedeeld.

Een onbekend adres in Amerika

''Mijn moeder ging ook eens kijkje nemen. Ze vond een paar witte schoenen die haar wel pasten, maar net niet lekker zaten. Ze haalde het inlegzooltje er uit. Daar zat een briefje onder met een adres in Amerika. Het was in het Engels geschreven maar dat kon ze niet lezen. Met hulp van haar vroegere buurmeisje heeft ze een brief geschreven naar dat adres, naar Mr. John en mrs. Laura Lamb in Californië, U.S.A.

Bijzonder nieuws

Maanden later kreeg ze een brief terug. Hij moest worden vertaald door een plaatselijke onderwijzeres die jaren in Amerika had gewoond. John en Laura bleken een zoon, Bob, te hebben die een bekende pianist was. Vanaf die tijd correspondeerden wij veelvuldig met elkaar.

Wat een verwennerij

Ze verwenden ons met cadeaus. Op een keer stuurden ze een pakket met kleding en schoenen, zo groot, dat de postbode dit met een kruiwagen naar ons toe moest komen brengen. Mijn moeder kreeg een prachtig mantelpakje van hen. Het was precies het zelfde pakje dat Laura op de foto draagt. Wij hebben ook een foto gemaakt van mijn moeder met mijn zusje, Willy, op haar arm.

Kinderen werden niet vergeten

Mijn jongste zusje Laura is vernoemd en kreeg voor haar geboorte in 1953 een gouden kettinkje met daaraan een hangertje, een hartje met een klein diamantje. Ze kreeg ook een nylon jurkje. Zoiets was in Nederland nog niet te koop. Ik heb voor mijn trouwdag 1960 een gelukstelegram en een geldbedrag van hen gekregen. Het waren hele gulle mensen.

Zeg het met bloemen

Mijn ouders hebben natuurlijk tulpen naar John en Laura gestuurd. Zij hebben die, in Californië, langs de oprit van hun huis geplant. Vanwege de taalbarrière hebben we elkaar nooit ontmoet of gebeld. Ook nadat John en Laura waren overleden, hebben we nog een tijdje contact gehouden met hun ongetrouwde zoon Bob. Dat stopte plotseling na een heftige storm in San Francisco. Wij vermoedden dat hij daarbij is omgekomen.''

Dit interview is (door corona, telefonisch) afgenomen door Herma ter Mul van de Werkgroep Oral History Gelderland, in het kader van 'WO2-verhaal Gezocht'. Lees hier de andere ingestuurde verhalen.