Blauwe Gerrit

Na een warme, broeierige dag staan de wolken aan de donkere hemel. Er nadert onheil. Als bij een pittige onweersbui raast de geest van Blauwe Gerrit door het luchtruim, om wat krom trok recht te trekken.

De molenaar van de Doesburgermolen was er niet bang voor. Hij kende de verhalen uit Lunteren wel, maar er was nog nooit iets gebeurd. Hij deed gewoon zijn werk. Van alle verkochte zakken meel, mocht hij één schep zelf houden. Dat was zijn loon voor het malen. Maar de molenaar eigende zich meer toe.

Vooral van arme boeren nam hij niet één, maar twee scheppen uit de zak met meel. Na een benauwde dag was er zwaar onweer op komst. De lucht kleurde zwart. Nu werd zelfs de molenaar bang. De bliksemschichten raakten de molen. De man werd geraakt door de geest van Blauwe Gerrit, nét op het moment dat hij een tweede schep uit een zak haalde. Zijn handen waren verstijfd. Hij kon zich niet meer bewegen. De molenaar kreeg spijt van zijn daden. Langzaam kon hij zijn handen weer bewegen. Op dat moment wist hij dat de geest van Blauwe Gerrit voortleefde. 

Door: Sylvia van Hunnik

Bekijk het filmpje van Een Wagen Vol Verhalen waarin Eric Borrias het verhaal vertelt, op onze website.