Het recht op een dijk

1356

Illustratie van de paalworm die in de 18e eeuw de houten dijken aantastten (gegraveerde prent uit de 18e eeuw, Atlas van Stolk Rot...

Foto 1/1

Wat nu de polder Arkemheen heet, was aan het begin van de Middeleeuwen een vlak stuk land zonder dijken, een moerasgebied waar wind en water vrij spel hadden. Door de middeleeuwse ontginning van de veengrond daalde de bodem langzaam maar zeker. De zee overspoelde regelmatig het land.

In 1356 besloot de hertog van Gelre aan Putten en Nijkerk dijkrecht te geven, het recht én de plicht om het land te beschermen tegen de zee. Tot 1611 was de dijk van aarde (klei en zand). Daarna kwam er versteviging met houten palen. De paalworm zorgde in de 18^e eeuw voor veel problemen, de wormen verzwakten grote delen van de Nederlandse dijken. Daarom werd de dijk vanaf 1751 van steen gemaakt.

Ondanks de bescherming van een dijk brak deze regelmatig door tijdens stormen en hoog water, bijvoorbeeld in 1776, 1825 en 1916.

Leestips:

Dooren, F. van (1985)
'Landschappen van Nijkerk - Arkemheen'
Uitgeverij Callenbach Nijkerk
ISBN 90 266 0096 8

Hagoort, W.J. (2006)
'De Gelderse zeepolder Arkemheen: namen van bouw-, hooi en weilanden, boerderijen, beken en wegen Gemeente Nijkerk en Putten (806-2002)'
Walburg Pers Zutphen
ISBN 90 5730 413 9