We heten allemaal Turko

Celalettin Yılmaz (1935)

Vanaf 1960 is het een komen en gaan van de mannen in het Turkse dorp van Celalettin Yılmaz. Ze werken een paar jaar in Europa en komen daarna met veel geld terug. Celalettin besluit dit ook te doen. Hij schrijft zich in bij het Arbeidsbureau in Sivas. In 1964 vertrekt hij naar Nederland om als fabrieksarbeider te werken. Hij wil dat één of twee jaar te doen en dan terugkeren.

Eerst werkt Celalettin in ijzergietfabriek ‘Rijnstaal’ in Arnhem. Zijn chef daar noemt alle Turkse arbeiders “Turko!” Hij doet geen moeite om hun namen te onthouden. Later werkt Celalettin in een papierfabriek in Renkum en een verffabriek in Zutphen. Al in 1968 brengt hij zijn gezin naar Nederland. In het begin denkt Celalettin soms “Was het maar zover dat we kunnen terugkeren”. Maar uiteindelijk blijft hij in Nederland wonen. Na al die jaren voelt hij zich meer iemand uit Arnhem dan uit het Turkse Sivas.

Dit verhaal is verzameld in het kader van de tentoonstelling 'Gelderlanders over Grenzen' van het Erfgoedfestival 'Over grenzen van Gelderland', 23 mei t/m 22 juli 2018. 


  • Industrie

  • Personen

  • Werk

  • 1900-1950

  • Arnhem

  • Arnhem e.o.

Relevante links

Verwante verhalen

Lees meer

Contactgegevens

Erfgoed Gelderland
Team mijnGelderland
Westervoortsedijk 67-D
6827 AT Arnhem

info@mijngelderland.nl

Inschrijven nieuwsbrief

mijnGelderland Sociale media

erfgoed gelderland

Contactgegevens

Erfgoed Gelderland
Team mijnGelderland
Westervoortsedijk 67-D
6827 AT Arnhem

E info@mijngelderland.nl