Huis Sevenaer in Zevenaar

Talloze perioden van verwaarlozing en verbouwingen

'T huis te 'Seventer' door Jan de Beijer, 1745

In 1414 krijgt Derick II Smullinck toestemming van de heer van Kleef om dichtbij het kasteel Sevenaer iets te ‘timmeren’. Waarschijnlijk betreft het de uitbreiding en versterking van een bestaand huis met fundamenten uit 1400. Dit ‘Smollingshuse’ komt door vererving in handen van het geslacht Spierinck. Pas als het vlakbij gelegen ‘echte’ kasteel Sevenaer rond 1685 wordt afgebroken, krijgt Smollingshuse de naam Huis Sevenaer.

Aanvankelijk laat Frans Spierinck in 1612 een verbouwing uitvoeren, waarbij een achthoekige traptoren aan de voorgevel wordt toegevoegd. De latere generaties Spierinck verlaten en verwaarlozen echter Huis Sevenaer. In 1736 wordt er maar 23.500 gulden betaald en veertig jaar later is dat bedrag gezakt naar 21.100 gulden, terwijl de grondprijzen in de achttiende eeuw stijgen. Door aankoop van landerijen stijgt de waarde van het landgoed naar 45.000 gulden. Vooral wanneer het echtpaar Arnold Jan van Nispen en Debora Pelgrom Huis Sevenaer koopt wordt het landgoed waardevast en blijft het huis daarna in bezit van het geslacht Van Nispen tot Sevenaer.

Hetzelfde geslacht maar talloze verbouwingen

Huis Sevenaer beschikt in 1745 aan de achterzijde over een extra vierkante toren met een uienspits zoals Jan de Beijer het uittekent. Na een periode van verwaarlozing in de achttiende eeuw wordt Huis Sevenaer vanaf 1785 verschillende malen verbouwd. Zo verliest de traptoren aan de voorkant haar spits maar krijgt een platform met balustrade om op het landschapspark te kunnen uitkijken. In 1827 wil de familie Van Nispen Huis Sevenaer laten moderniseren door de architect Übbing wiens classicistisch ontwerp met neogotische elementen echter niet wordt uitgevoerd. In 1868 krijgt een van de bijgebouwen wel een neoclassicistisch uiterlijk. Begin twintigste eeuw wordt Huis Sevenaer weer gemoderniseerd en door architect Eduard Cuypers in twee afzonderlijke woongedeelten gesplitst met verschillende ingangen. Het muurwerk uit 1400 blijft nog ruim voorhanden.

Van landgoed tot biologisch landbouwbedrijf

Het in het begin van de negentiende eeuw aangelegd park bevat vijvers en slingerpaden in plaats van de slotgracht die aansloot op de stadsgracht van Zevenaar. In de twintigste eeuw laat men het park bewust dichtgroeien. Na de Tweede Wereldoorlog vormt het laatste lid uit de familie het landgoed om tot een biologisch landbouwbedrijf. Hij overlijdt in 2012. Er is dan al een begin gemaakt met de restauratie van dit rijksmonument dat tevens het predicaat beschermde historische buitenplaats krijgt. Een theeschenkerij, eetlokaal en landgoedwinkel maken Landgoed Huis Sevenaer aantrekkelijk voor publiek.

Bron: