Galgendaal, Galgenberg, Galgeplek, Galgepad en Galgestraatje. Enkele namen van plaatsen en straten in de Betuwe die aan macabere plekken herinneren. Plaatsen waar vroeger een galg stond.
Wie enkele eeuwen geleden een halsmisdaad begaat, kan rekenen op de doodstraf. De dader wordt opgehangen, onthoofd, gewurgd of levend begraven. Bij de uitvoering van de doodstraf houdt de straf meestal niet op na de dood van de dader. Het lijk wordt naar een galgenveld buiten de stad of het dorp gesleept, naar een galg. Deze galg staat meestal op een goed zichtbare plek, langs een toegangsweg, op een heuvel of bij een dijk. Hier wordt het lijk van de geëxecuteerde dader opgehangen of op een rad gelegd als afschrikwekkend voorbeeld. Op sommige galgenplekken vinden ook de executies zelf plaats. Het laatste doodsvonnis wordt in 1861 voltrokken en in 1870 verdwijnt de doodstraf geheel uit de wetboeken. Een straatnaam is tegenwoordig het enige dat nog aan deze wrede straf herinnert.