Eigenaren van Kasteel De Cannenburgh of Cannenburch

De naar voren springende ingangstoren werd van natuurstenen ornamenten voorzien, die de renaissancestijl in Gelderland introduceerden. In de kelderverdieping zijn nog sporen van het middeleeuwse complex bewaard.

Drie eeuwen Van Isendoorn

Na Martens dood in 1555 vererfde de Cannenburch aan zijn neef Hendrik van Isendoorn à Blois, die het bouwplan voltooide. Zijn nazaten zouden het kasteel 300 jaar lang bewonen. Elbert van Isendoorn breidde het kasteel in de jaren 1661-1664 aan de westzijde uit, waardoor het zijn oorspronkelijke middeleeuwse omvang herkreeg maar tegelijkertijd de symmetrie van het 16de-eeuwse gebouw verloren ging. Zijn kleinzoon Frederik Johan en diens vrouw Anna Margaretha gravin van Renessse van Elderen moderniseerden het complex rond 1750. Er verrezen twee grote dienstvleugels ter weerszijden van het voorplein, er kwam een nieuwe stenen brug over de gracht vanwaar de nieuwe ingangspartij toegang tot de hal bood. Die werd voorzien van een geschilderde portretreeks van het echtpaar Van Isendoorn-Van Renesse en hun voorouders. Sinds deze ingrepen is er aan de hoofdvorm van de Cannenburch niets wezenlijks veranderd.

Opengesteld

Na het kinderloos overlijden van de weduwe van de laatste Van Isendoorn in 1881 werd de fraaie inboedel verkocht en dreigde afbraak van het kasteel. Dit werd voorkomen doordat E. baron Van Lynden kasteel Cannenburch in 1882 aankocht. In 1905 kwam het in handen van mevrouw F.A.F. Cleve-Mollard uit Berlijn. Na de Tweede Wereldoorlog heeft de Staat der Nederlanden Cannenburch als vijandelijk bezit geconfisqueerd. In 1951 droeg ze het aan Geldersche Kasteelen over. Nog hetzelfde jaar werd kasteel Cannenburch als eerste kasteel van de stichting opengesteld voor het publiek. In de jaren 1975-1981 vond de restauratie plaats.