Kasteel Cannenburch is een statig edelmanshuis die tenminste zeven eeuwen intensief is bewoond. Het bijzondere silhouet is te danken aan de diverse bewoners die elk hun eigen stempel op het gebouw hebben gedrukt. Schilderijen, tekeningen, prenten en foto’s laten zien hoe Cannenburch verandert.
De vroegste vermelding van het kasteel dateert uit 1365. In 1543 breekt er een nieuwe periode aan voor de Cannenburch. Maarschalk Maarten van Rossem maakt van de middeleeuwse kasteelruïne een statig, drie verdiepingen tellend slot met torens en sierlijke renaissance ornamenten. Het zestiende-eeuwse kasteel is in voltooide staat afgebeeld op de kwartierstaat Van Isendoorn-Essen. Het is de oudst bekende voorstelling van kasteel Cannenburch.
In de tweede helft van de zeventiende eeuw vindt er een grote uitbreiding plaats die ervoor zorgt dat het kasteel zijn huidige, onregelmatige vorm krijgt. Er worden twee hoektorens opgetrokken en de linker voorgevel komt iets terug te liggen. Uit achttiende en negentiende eeuw zijn diverse afbeeldingen bewaard, voornamelijk prenten en schilderijen. Deze laten zien dat er twee bijgebouwen op het voorplein worden gebouwd en dat de toegangsbrug wordt verlegd. De nieuwe hoofdingang met bordes komt uit in de grote ontvangsthal. Ook het interieur wordt opnieuw aangekleed.
Op de negentiende- en twintigste-eeuwse foto’s en schilderijen van de Cannenburch zijn geen grote aanpassingen aan het kasteel te zien. Vooral het interieur wordt aangepast. De laatste particuliere eigenaren, het echtpaar Cleve-Mollard, bewonen aanvankelijk het kasteel, maar maken er een hotel van. Zelf wonen zij in het oostelijke bouwhuis. Plattegronden voor deze hotelplannen zijn bewaard gebleven.
De vele afbeeldingen uit de afgelopen eeuwen bewijzen dat de bewoners en ook anderen graag het statige slot willen vastleggen. Ze zijn trots op kasteel Cannenburch.
