De Waterput

Per toeval

 In 1983 is deze waterput ontdekt tijdens de aanleg van een toegangsweg naar enkele nieuwbouwwoningen op een terrein gelegen op de hoek van de Molenstraat en de IJssel de Schepperlaan in Ede. Tijdens het graven trof men ook verschillende gebruiksvoorwerpen aan. De waterput met de gebruiksvoorwerpen is overgebracht naar het Historisch Museum Ede waar de put opnieuw is opgebouwd. Jarenlang hebben de bezoekers deze waterput kunnen bekijken, die voorheen onder de grond was verdwenen.

Water

Water is voor de mensheid van levensbelang. De rondtrekkende nomaden op de Veluwe sloegen hun kampementen op bij rivier en beek. Toen de mensen zich op vaste plaatsen gingen vestigen, zo’n 3000 jaar voor onze jaartelling, ging hun vestigingsvoorkeur uit naar plaatsen met stromend water. Bij deze nederzettingen bedreef men akkerbouw en hield men vee. De gronden voor hun vee lagen vlak bij de oevers en op de hogere gronden werd akkerbouw bedreven. Daar tussen lagen de woningen. Was er geen water (meer) voorhanden dan zocht men ter plekke naar water.

Putten

Putten werden gegraven om zo bij het aanwezige grondwater te komen. Op de Veluwe met zijn zandgronden worden dan ook vele van deze waterputten gevonden.  Deze vormden vaak het centrum van een kleine gemeenschap. De bekisting van deze waterputten werd gemaakt van stammetjes van bomen, netjes van gevlochten takken of zoals in dit geval van planken van meestal een eikenboom. Als zo’n put na jarenlang gebruik droogviel, werd die vaak gebruikt als vuilnisvat en als zodanig nu een grote bron van informatie voor archeologen over eetgewoonten, gebruikt aardewerk en andere gebruiksvoorwerpen van die gemeenschappen bij die waterput.

Bronnen en verder lezen:

• Romein, Maty. Opgedolven Ede. Door archeologen in de bodem ontdekt (Ede, 2007). Serie: Gemeentearchief Ede, Historische Cahiers, nr. 8.
• Familie Zuurdeeg, ‘De waterput geeft zijn geheimen prijs…’, in: De Zandloper, 1983/03 pp: 2-5

Rechten

Historisch Museum Ede, CC-BY