‘Maar dat waren allemaal NSB-ers’

Oorlogstijd in Lochem

Wim Elferink werd net na de oorlog geboren maar kreeg van zijn ouders veel te horen over de oorlog. Hij vertelt hier over wat er tijdens de oorlog in de buurt allemaal gebeurde.

Voorzichtig met contacten

'Toen ik een jaar of 12 was kreeg ik veel te horen over de oorlog. Mijn ouders vertelden wat zo hun ervaringen waren. Mijn zus was dertien jaar ouder dan ik en had een paar vriendinnen bij ons in de buurt maar dat waren allemaal NSB’ers. Mijn zus werd dan altijd echt de broek aangebonden. Ze mocht nergens over praten, wie er bij ons op visite kwam. Ze vertrouwden hen in principe wel, maar wat niet weet, wat niet deert, hè. Zo was dat vroeger ook al.

Niets op uit doen

De Duitsers kwamen ’s nachts soms weleens stiekem de varkensschuur in en dan gingen ze varkens slachten. Het vlees namen ze mee. Boven op zolder zat het verzet. De schuur stond verder van ons huis af maar mijn ouders hadden het echt wel in de gaten. Ze waren alleen veel te bang om te gaan kijken als ze iets hoorden.

Brug opgeblazen

Tijdens de oorlog is ook de brug opgeblazen hier vlakbij, de Mogezompsbrug. Mensen moesten toen met een pontje naar de overkant, totdat er een nieuwe brug kwam. Sommige kameraden van mij woonden aan de andere kant van het water, dus dat moesten zij ook.

Paarden gevorderd

Er zijn bij ons twee keer paarden gevorderd. Toen bij de laatste is mijn vader meegelopen, want de buurvrouw maakte zich er druk om. Maar ja, een paard is maar een paard. Mijn vader ging gewoon met de soldaten mee en hij kwam achter Goor in een bosachtig gebied. Op een gegeven moment zei die Duitse soldaat tegen hem: “Daarginds heb je een inrit, duik daar met het paard maar in en dan ga je straks zo weer terug.” Het bleek dat die soldaat zelf ook van een boer kwam.

Gedwongen vechten en werken

Er werden ook jongens meegenomen door de Duitse Wehrmacht. Die moesten naar het front toe, geen van allen zijn ze teruggekomen. Veel Lochemers zijn ook tewerkgesteld in het Ruhrgebied. Die zijn allemaal lopend teruggekomen, gewoon te voet.'

Voor ‘Een nieuwe tijd! Wederopbouw in de Achterhoek’ vertellen (oud)-inwoners over opgroeien, werken en wonen in de Achterhoek in de periode 1940-1965. Dit verhaal over Wim Elferink is geschreven door Kees Huntink, op basis van een oral history-interview afgenomen door Maran Olthoff in september 2019.