Niet zomaar een brug

Mijn interesse voor snelwegen en bruggen heb ik zover ik weet al sinds ik 5 jaar was. Uiteraard heeft Gelderland de meester bruggen uit dit Rijkswegenplan. Sommige buiten dienst en andere weer in gebruik voor het regionaal verkeer. De bruggen worden gesloten en nooit meer naar omgekeken. De sloop staat op de planning omdat ze buiten onderhoud komen te staan. Verkeer is niet meer toegestaan meestal.

De bruggen liggen te wachten en zijn met ''pensioen'' ze liggen te als oeververbinding te verpauperen en dat is zonde. Ik breng de bruggen uit de omgeving, die ook echt alleen ''brug'' als benaming krijgen in beeld. Ze moeten functioneel zijn geweest. Zoals in de A2 gelegen hebben een grote rivier hebben overspannen en naast het rijkskenmerk ''kunstwerk'' ook bijna letterlijk een kunstwerk zijn.

De bouwers

Daarnaast heb ik respect voor 1.400 mensen die de bruggen stap voor stap gebouwd hebben. Aan de Bommelse Brug en de oude Lekbrug bij Vianen hebben deze aantal mensen aan de brug gebouwd. Bij de Bommelse Brug hebben helaas 3 mensen het leven gelaten tijdens de opbouw. Bij de Lekbrug in Vianen viel helaas 1 dodelijk slachtoffer. In beide bruggen zitten ruim 2 miljoen klinknagels geslagen. Deze zijn allemaal met de hand toegebracht. Hij wordt door 1.400 mensen gemaakt en gesloopt met 4 hijskranen en 30 man sterk. Uiteindelijk zullen achter de schermen meer mensen hebben geholpen, maar nooit zoveel als met de bouw.

Niet vergeten

De bruggen liggen er nu afgedankt bij. Ze hebben het werk verricht en liggen nu het nakijken. Voor de behoud van de bruggen ben ik niet, niet zoals Stichting Behoud Boogbrug. Dit omdat de veiligheid van het scheepvaart hieronder kan leiden, door eventuele vallende stukken staal, beton en asfalt, dit op moment bij de Lekbrug bij Vianen, maar ik wil wel dat de bruggen en de makers niet vergeten worden. Door ze zo goed mogelijk in beeld te brengen, net zoals ze tijdens de bouw in beeld zijn gebracht, is dit een kijk op verleden en toekomst van het kunstwerk.

Het verhaal achter de brug

Weet je wat het ook is, als een brug gesloten wil altijd gaan kijken. Ik verzin altijd iets om binnen te komen, al moet ik het via Rijkswaterstaat doen of via de aannemer. Het is alsof er weer een stukje verdwijnt. Een brug is niet zomaar een brug, er zit een verhaal aan vast, als je daar naar kijkt en alle details op een rijtje legt, is het meer dan alleen kunstwerk van staal, beton en asfalt. Iedere klinknagel die is geslagen, dat heeft iemand gedaan, en die iemand leeft nu wellicht niet meer leeft. Dankzij deze persoon en personen konden wij vooruit en hebben wij deze bijzondere oeververbindingen gehad.

Herleving

Als ik over de nieuwe Jan Blankenbrug rijdt, wijkt mijn oog af naar de oude Lekbrug en dan spelen deze gedachte het eerst in me op. In de Waal bij Zaltbommel doe ik dit nog steeds, de Bommelse Brug ligt er nu niet meer, enige dat nog in de Waal staat is een pilaar, die Rijkswaterstaat door drukke scheepvaart niet spoedig kan slopen. Maar mijn gedachte is dan ''Hier lag je dan, jij de oude brug, die ons en de mensheid jarenlang van Noord naar Zuid bracht en terug." Fietsende ouders met kinderen achterop naar school of werk. De bruggen hebben veel levens gelaten, ze waren te smal en hadden geen vangrail. Deze mensen worden ook vergeten, maar door die gedachte herleeft alles weer.

Het verleden in de toekomst laten weerzien, dat is het idee achter mijn interesse. Veel mensen denken ook... het is staal, beton en asfalt. Maar het is meer dan dat...

Lees ook het eerste deel van Dave's verhaal.