Het opblazen van de Rijnbrug op 10 mei 1940

Moniek Bloks vertelt over haar overgrootvader

Op 10 mei 1940 rond 5 uur ‘s ochtends werd de Rijnbrug in Arnhem opgeblazen door de Nederlandse genie om de Duitse invasie tegen te gaan. Op datzelfde moment is de 40-jarige Nicolaas “Nico” Wulterkens onderweg naar de A.K.U fabriek op de Kleefsche Waard waar hij werkt. Hij raakte zo ernstig gewond dat hij later op de dag zou overlijden in het St. Elisabeth Gasthuis. Hij liet een vrouw en vijf jonge kinderen achter – waaronder mijn oma.

Nico Wulterkens

Nico Wulterkens werd geboren in Ubbergen in 1899. Hij werd in 1900 half-wees toen zijn moeder stierf, op 42-jarige leeftijd. Hij en zijn acht broers en zussen werden ondergebracht bij familie terwijl zijn vader hertrouwde in 1901. De kleine Nico kwam terecht bij Jan en Antje Stuard die later op de Stadsblokkenweg 30 in Arnhem kwamen te wonen. Na zijn schoolopleiding ging hij in eerste instantie werken op de sleephelling van Prins voor dertien gulden in de week.

Huwelijk

Hij solliciteerde bij de kunstzijdefabriek zodat hij zou kunnen trouwen met Truus ten Westeneind, met wie hij al jarenlang verkering had. Hij zou daar 28 gulden in de week verdienen. Op 2 mei 1928 kon hij dan eindelijk trouwen met Truus. Er zouden zes kinderen volgen, waarvan er eentje jong zou sterven. De jonge weduwe werd geïnterviewd na de oorlog en vertelde: "Mijn man was oersterk. Voor ons trouwen had hij gebokst bij Achilles. Toen er eenmaal kinderen waren, ging hij, als hij vrij was, vaak met ze uit wandelen. Naar de hei. Of ze gingen bramen plukken. De kleinste ging dan in het wagentje. Hij was dol op de kinderen."

Opblazen Rijnbrug

In die eerste meidagen wist men dat er oorlog zou komen. Nico ging plichtsgetrouw naar de A.K.U om aan zijn vroege dienst van zes uur te beginnen. Juist toen werd de brug opgeblazen. Enkele uren later, terwijl Nico nog voor zijn leven vecht, staan de eerste Duitsers al in Arnhem. Hij zou rond half 10 ’s avonds overlijden. Door de onzekerheid van de oorlog kon de begrafenis niet meteen plaats vinden. Pas na enkele dagen vond de begrafenis in zeer kleine kring plaats. De weduwe was er niet bij, slechts enkele arbeidskameraden brachten Nico naar zijn laatste rustplaats op het Rooms-Katholieke Kerkhof.

De laatste groet

Op 16 juni 1940 wordt een laatste groet gebracht door leden van de Rooms-Katholieke Fabrieksarbeidersbond St. Willibrordus en andere fabrieksarbeiders. De voorzitter van de bondsafdeling H.J. Everderij sprak enkele woorden en plaatste daarna een krans op het eenvoudige graf, dat inmiddels niet meer bestaat. Van de familie was alleen bekend dat een half-broer van Nico een boeket bloemen op het graf plaatste. Truus en de kinderen verhuizen naar de Spoorwegstraat waar ze zullen wonen tot de evacuatie rondom Market Garden, waarbij de net herbouwde brug uiteindelijk weer vernietigd zou worden.

Dit verhaal is ingestuurd door Moniek Bloks in het kader van het project ‘WO2-verhaal gezocht’. Lees de andere ingestuurde oorlogsverhalen in de special 'Getuigen van de Oorlog'.