Het wonderkruisje van het Reijerink

Gery Groot Zwaaftink vertelt

Klik naar rechts of links voor het filmpje

De boer van het Reijerink, een boerderij vlak bij Groenlo, had er flink de pe in. De raven waren terug. “Galgvogels zijn het mopperde hij, ik wil ze hier niet.” De knecht, die naast hem stond lachte en zei; “ik heb vanmorgen gekeken baas en er liggen zes eieren in het nest. Ik heb uitgerekend dat ze over tweeënhalve week uitkomen en wel op Goede Vrijdag 3 april.” “Nou Albert, dat is veel te vroeg. Ik wil wedden om een goed paard dat er op die dag geen enkel ei uitkomt.”

Albert nam de weddenschap aan. Een jaarloon tegen een paard Maar de boer was een valsspeler en toen iedereen op het land was stond hij zes eitjes te koken in de bijkeuken. “De ouders kunnen broeden tot het sneeuwt, uit deze eieren kruipen geen kuikens meer.” en voorzichtig legde hij de gekookte eieren terug in het nest.

Op Goede Vrijdag stonden de boer en zijn knecht in alle vroegte onder de oude eikenboom. “Ik heb gewonnen, ie bunt oe peerd kwiet”. En ja! De raven vlogen af en aan en uit het nest klok een hoog en heftig piepen…….De boer was stom verbaasd. “Je hebt gelijk. Ik ben mijn paard kwijt en jij jouw betrekking. Maak dat je wegkomt,” gromde de boer die absoluut niet tegen zijn verlies kon. De hele zomer was de boer narrig en van de leg. In de herfst klom hij op een ladder om het nest uit de boom te trekken. In het nest lag een glinsterend voorwerp en toen de boer het beetpakte zag hij, dat het een gouden kruisje was.

Toen begreep de boer, waarom hij zijn paard verspeeld had. Hij borg het kruisje zorgvuldig op in een houten kistje en zette dat onder het bed van zijn moeder en vergat het verder. Het arme mens leed aan reumatische pijnen en lag veel in bed. Groot was dan ook zijn verbazing toen hij kort daarop zijn moeder in goede gezondheid in de keuken aantrof. “Er is een wonder gebeurd”, zei ze. “Ik ben van de pijn af”. “Het wonderkruisje,” stamelde de boer.

Al gauw wist het hele dorp van het wonder en stonden de mensen te dringen voor de deur. Iedereen met jicht en pijn wilde het kruisje aanraken. Na een week waren ze dat, op ’t Reijerink spuugzat en werd het kruisje overgedragen aan de pastoor. Uiteindelijk kwam het kruisje terecht in de kerk in Xanten een Duits plaatsje net over de grens. En de raven? Die kwamen elk jaar terug om een nest te bouwen en hun jongen groot te brengen in de grote eikenboom op het erf van het Reijerinck. En de boer……. ploegde voort.