De kruisheer van de Nevelhorst

De legende van het jammeren van de ruïne

Voordat Heer Diederik van de Nevelhorst vertrok om te gaan vechten in de derde kruistocht, trouwde hij zijn vrouw Fredegonde voor de 2e keer. Hij liet haar zweren hem trouw te blijven tot in de dood. “Ach lief als ik mijn woord breek mag je als schim terugkeren om mij te halen” zei ze en bekeek de prachtige nieuwe ring aan haar vinger. Na 2 jaar was ze Diederik echter vergeten. Toen zij dan ook bericht kreeg dat haar man gesneuveld was, was zij niet echt verdrietig.

Ze was weer vrij. Ze besloot een groot toernooi te organiseren. Met als prijs: De vrouwe van de Nevelhorst. Van heinde en ver kwamen de ridders. De strijd begon. Aan het einde van de middag klonk de zegebazuin van haar favoriet. Fredegonde stond al op, toen er nog een ridder werd aangekondigd. Zonder te groeten stormde een in goud gepantserde ridder richting de overwinnaar.

Klabang. Haar favoriet werd met een stoot uit het zadel gewipt. Zijn tegenstander wierp zich op hem en stak zijn zwaard recht in het hart. Toen naderde de vreemdeling Fredegonde en eiste haar ring. Lijkbleek stond ze op en de ringen werden gewisseld. Die avond, tijdens het bruiloftsmaal hield de ridder zijn helm op. "Wie ben je?" vroeg Fredegonde met bevende stem. “Om middernacht, niet eerder, zul je weten wie ik ben…” En ondanks de muziek en het goede eten heerste er een bedrukte stemming.

Stil zat Fredegonde naast haar echtgenoot. Het vuur in de haard ging langzaam uit. Toen sloeg de klok. Bij de laatste slag verlichtte een bliksemflits de zaal en kraakte de donder door de lucht. De ridder was gaan staan. Hij opende zijn vizier. Een akelig doodshoofd grijnsde de gasten aan. “Ik ben Diederik van Nevelhorst. Ik ben hier om een eed te vervullen.”

Er klonk een knappend geluid toen hij Fredegonde in zijn armen nam en onhoorbaar danste het griezelige stel rond. De vloer scheurde open en het tweetal viel in een gapende diepte. Gillend ontvluchtten de gasten de zaal.

Sinds die tijd is de burcht voorgoed verlaten. Elke nacht jammert door de bouwvallen van het verlaten slot een vrouw. En rijdt er een geharnaste ridder om de ruïne.

Luister hier het verhaal, verteld door Gery Groot Zwaaftink.