Schoonbroeck

In de late middeleeuwen groeien nederzettingen als Apeldoorn, Beekbergen en Loenen uit tot dorpen. Beetje bij beetje wordt het moerassige gebied tussen de Veluwerand en de IJssel ontgonnen. In 1335 verrijst ten oosten van Apeldoorn het huis Schoonbroeck: een versterkt stenen bouwwerk, 24 meter lang en 8 meter breed, omgeven door een dubbele gracht.

Het opvallende gebouw heeft vermoedelijk een rol vervuld in de ontginning van de omgeving. Jaarlijks brengen boeren hier hun pacht, in de vorm van graan. Schoonbroeck brandt al na een jaar of zeven af. De eigenaar, waarschijnlijk een heer, klooster of kerk, heeft het huis niet meer herbouwd.

Archeologische vondsten

Archeologen hebben, naast delen van de brug en restanten van het huis zelf, ook stukken aardewerk van wat latere datum aangetroffen. De ondergang van het huis is dus blijkbaar voor de boeren geen reden geweest om de omgeving te verlaten. Een huis met dezelfde naam stond ongeveer 500 meter ten zuiden van de opgravinglocatie en werd in 1977 gesloopt. Dit huis was vermoedelijk niet ouder dan de 16de eeuw en kan daarom geen relatie hebben met de vermelding van 1356.