Hotel De Vrijenberg

P.J. Schut koos in de jaren '20 van de vorige eeuw een heel strategische plek voor zijn hotel-pension: halverwege Beekbergen en Loenenen op een steenworp afstand van de Loenense waterval, de grootste toeristische attractie van de wijde omgeving. Om de toch al niet gering garantie op succes nog te vergroten, voorzag Schut, die zowel de eigenaar als bouwer was, zijn hotel van een imposante uitzichttoren.

Ruim honderdvijftig meter verder richting Loenen, aan de overkant van de weg, realiseerde hij bovendien een al even chique en modern ingerichte dependance met de naam 'De Bronckhorst'.

Cabaret

Gasten van 'Hôtel Belvédère', zoals De Vrijenberg toen heette, werden in de zomermaanden getracteerd op 'cabaret en dancing'; wie in de veronderstelling verkeert dat de 'Roaring Twenties' nooit op de Veluwe zijn neergestreken, heeft buiten P.J. Schut gerekend.

Verval

Naarmate de twintigste eeuw vorderde en de Nederlanders - zeker de meer welgestelden onder hen - hun vakantiebestemmingen steeds verder buiten de landsgrenzen kozen, raakte de De Vrijenberg in het slop. Aan het begin van de twintigste eeuw was het een asielzoekerscentrum en de laatste jaren bood het pand onderdak aan Oost-Europese arbeiders.