De stad Buren is niet langzaam gegroeid maar in 1395 nieuw gebouwd. Bijzonder is dat de stad in de daaropvolgende eeuwen nauwelijks is uitgebreid. Pas als na oorlog de restauratieplannen voor de stad vorm krijgen, wordt voor het eerst gesproken over stadsuitbreiding.
Sanering en uitbreiding gaan hand in hand. Omdat restaureren voor de eigenaars meestal onbetaalbaar is, koopt de gemeente de woningen en krijgen de bewoners alternatieve huisvesting aangeboden. Binnen de stadsmuren is plaats voor enkele nieuwe huizen, deze worden in een aangepaste stijl gebouwd. Maar dat is niet voldoende. Daarom koopt de gemeente in eerste instantie de 'Appelenboomgaard' aan de noordzijde van het voormalige kasteelterrein, binnen het 17e eeuwse lanenpatroon De Toeren, voor de bouw van 'woningwetwoningen'.
Het uitbreidingsplan is in handen van de restauratiearchitect C.W. Royaards. Doordat dit onderdeel uitmaakt van het restauratieplan, is zorgvuldig omgegaan met de historische context. De nieuwe wijk is niet tegen de stad aangebouwd, zoals bij de meeste steden, maar visueel buiten de stad gelegd waardoor het historische karakter en de stadsranden van het oude Buren ongeschonden zijn gebleven. Na de Appelgaard volgen nog veel woonwijken en bedrijfsterreinen maar nog altijd is de 14e eeuwse stadsrand van Buren grotendeels onaangetast.
Dit verhaal is onderdeel van de canon van Buren. Het volgende venster is hier te vinden.
Coosje Berkelbach
Buren
Landschap
1950-2000
Buren
Rivierengebied