Dorpskerk of Petrus-en-Pauluskerk in Hoog-Keppel

Kerkje mogelijk tiende-eeuws

De Dorpskerk – officieel de Petrus-en-Pauluskerk – staat op het hoogste punt in de wijde omgeving. In 1392 liet bisschop Floris van Münster en Utrecht de bestaande kapel vervangen door een nieuwe kerk. De toren kon gedeeltelijk blijven staan en is rond 1400 verder afgebouwd met tufsteen van de oude kapel. De toren heeft een karakteristiek romaanse, rondbogige ingang. Een van de muren stamt nog uit de elfde of zelfs tiende eeuw. De rest van de kerk werd toen met nieuwe bakstenen opgetrokken in gotische stijl.

Opvallend smal

De huidige Dorpskerk is opvallend smal. Oorspronkelijk had de kerk dan ook drie beuken en was zij veel breder. Maar in de achttiende- of negentiende eeuw zijn de twee zijbeuken gesloopt. In de buitenmuren kunt u de sporen daarvan nog altijd zien: dichtgemetselde wijde spitsbogen en pilaren met natuurstenen kraagstenen waarop de ribben van de verdwenen zijbeukgewelven rustten. Er is zelfs nog één aanzet van die gewelfribben zichtbaar.

Cachotten

De in 1920 gebouwde cachotten in de middeleeuwse romaanse toren worden historisch heel waardevol gevonden. Er zouden landlopers, collaborateurs die met de vijand heulden en dolle honden vastgezeten hebben.

Een orgel cadeau

Vroeger lagen er twee grafkelders in de kerk voor adellijke families, de Van Pallandts en de Van Schuylenburchs. Maar door de sloop van de zijbeuken liggen die nu net buiten de kerk. Baron van Pallandt van Keppel heeft het orgel geschonken tussen 1731 en 1758. Bovenop het orgel ziet u het alliantiewapen van Van Pallandt-Van Linteloo. ‘Matijs van Deventer Orgelmaeker tot Nimegen’ bouwde het orgel in 1740. Hij kreeg er ‘vijffhondert en vijfftigh gulden hollants’ voor.

In 1743 vereeuwigde de bekende tekenaar Jan de Beijer de Dorpskerk in Hoog-Keppel. De kerk, het kerkhof en de vrije ruimte eromheen liggen er nog precies zo bij als in de 18e eeuw.