In maart 1943 kwamen Nederlandse studenten aan vrijwel alle universiteiten voor het waarschijnlijk belangrijkste besluit uit hun leven tot dan toe te staan. De Duitse bezetter stelde studenten namelijk voor een keuze: wie de loyaliteitsverklaring niet tekende, zou naar Duitsland worden uitgezonden voor de Arbeidseinsatz. Waar het merendeel van de universiteiten volstond met de aanbeveling niet te tekenen, was dat in Nijmegen wel anders.
De rector magnificus van de Katholieke Universiteit Nijmegen (KUN) was destijds Bernard Hermesdorf. Hij vond het principieel volstrekt onacceptabel om de studenten een dergelijke afweging te laten maken. Hierom besloot hij, als enige rector magnificus van Nederland, om de loyaliteitsverklaring niet voor te leggen aan zijn studenten. In plaats daarvan ging, op 11 april 1943, de Nijmeegse universiteit op slot met de volgende mededeling: ‘’Voorts heeft het bestuur zich, nu de verklaring niet is gewijzigd, op principieele gronden gedwongen gezien te gelasten – geheel in overheen met het gevoelen van den Senaat – met ingang van 11 april 1943 tot nader orde geen colleges te geven, geen examens of tentamens af te nemen noch promoties te doen plaats hebben.’’ Hermesdorf bevestigde deze brief eigenhandig aan de deur van het hoofdgebouw van de universiteit. De Nijmeegse jurist Corjo Jansen concludeert (in een boek, 2021) over de rol van Hermesdorf in de oorlog dat ''hij [het] verdient om in één adem [genoemd] te worden met universitaire juridische verzetshelden als Koningsberger, Cleveringa en Telders''.
Na het dreigement van de Duitsers dat de studenten hun ouders in gevaar brachten, meldden enkele tientallen studenten - van de toen vijfhonderd mannelijke studenten - zich alsnog voor de Arbeidseinsatz. Meer dan vierhonderd studenten doken onder, waarvan een aantal actief verzet gingen plegen. Een bekend voorbeeld hiervan is de toenmalige praeses van het Nijmeegsch Studenten Corps Carolus Magnus, Jozef van Hövell van Wezeveld en Westerflier. Van Hövell moest zijn verzetsinspanningen bekopen met de dood. Hij werd op 27 maart 1944 door de nazi’s gearresteerd en overleed uiteindelijk aan de gevolgen van uitputting in concentratiekamp Neuengamme, op 4 januari 1945.
De Nijmeegse universitaire gemeenschap verloor 48 leden (studenten, alumni, professoren) tijdens de Tweede Wereldoorlog. Zij worden herdacht op twee gedenkstenen: één (in de Aula) waarop allen genoemd worden, en één (in het Collegezalencomplex) waarop alleen de actief gevallenen genoemd worden - dus bijvoorbeeld niet degenen die omkwamen bij een bombardement.
Bronnen en verder lezen:
Elmar van de Ree (oorspr. 2018, aanvulling januari 2022), CC-BY-NC