De Gamebus biedt uitkomst

Luuk en Tonnie: 'Op school kwamen we elkaar tegen. In het begin hadden we soms ruzie. Nu zijn we vrienden. Hier in Schuytgraaf is echt niks te doen. Soms hangen we rond bij de Albert Heijn. Er is nu ook een voetbalveldje gekomen, maar daar gaan we eigenlijk niet zo vaak heen; het veldje ligt niet recht. Het is gewoon niet fijn spelen want overal zitten hobbels. Ook is een basketbalnet geplaatst, maar daar ligt gras onder. Daarop kan de bal helemaal niet goed stuiteren.'

Tonnie: 'Met mijn broer en mijn buurjongen heb ik drie jaar gelden een handtekeningenactie gehouden. Dat was om aan de gemeente te laten zien dat er niks te beleven is in de wijk. Toen kregen we een cheque van 2500 euro om iets te kopen. Daar hebben we dan dat voetbalveldje van kunnen aanleggen maar door de hobbels is het gewoon flut.'

Luuk: 'We hebben vanmiddag eerst bij elkaar gespeeld. Dan nemen we onze minilaptop mee en spelen een spel op internet. Gewoon, omdat we anders niks te doen hebben. Maar als je dan ook niet binnen kan zijn omdat er iemand op bezoek is van je vaders werk, dan is er echt helemaal niks meer te doen. Dat is gewoon jammer.'

Tonnie: 'Ik heb ook nog een andere handtekeningenactie gehouden. Toen zijn we zelfs naar de gemeente geweest om daar te praten. Zo kregen we de Gamebus, die hier af en toe parkeert. Van buiten lijkt de bus klein, maar van binnen is hij toch ruim. Tussen de graffiti aan de muren is er een grote breedbeeld tv. In de bus is het gewoon wel leuk. De leiding is hartstikke aardig en zij organiseren leuke dingen. Je kunt spelen met een PlayStation, films kijken of over dingen praten. Meestal zijn er vijf of zes kinderen in de bus. Omdat er geen geld meer was, is de bus even weggeweest. Maar gelukkig is hij weer teruggekomen want iedere donderdagavond gaan we erheen. Het is echt een hele leuke bus.'

Luuk en Tonnie, Schuytgraaf