Jongeren in de RemiXx

'Een paar jaar terug, we waren een jaar of zeventien, hingen we altijd met onze vriendenclub buiten op straat rond vlakbij onze flat. We hadden niet echt een dak boven ons hoofd om iets te kunnen doen. We stonden daar uit verveling. We konden niet met z'n allen naar het huis van een van onze ouders gaan, want dat is voor hen ook heel vervelend.

We merken dat we overlast veroorzaakten. Als je 's avonds een groep jongeren tegenkomt, is dat voor de één misschien normaal, maar voor de ander kan het intimiderend zijn. Daar kwamen we achter via bepaalde reacties. De ene wijkbewoner zegt gedag, maar de andere loopt een straatje om omdat 'ie niet langs ons wil. Dat zie je en merk je gewoon. Bewoners zeiden: "Ga maar dáár staan, in díe straat." Zo werden we de hele tijd weggestuurd. Een teleurstellend patroon, vonden wij. Zo wilden we niet overkomen.

Daarom gingen we nadenken. Mede omdat we bezorgd waren over jongeren die een generatie na ons komen. Straks komt er nog een straatverbod na acht uur! We dachten aan een vaste hangplek of zo. We hebben advies ingewonnen en een handtekeningenactie georganiseerd om aandacht te krijgen. Onderweg kwamen we jongerenwerkster Anne tegen. Samen zijn we in allerlei commissies van de gemeente gaan zitten. Het proces ging langzaam, maar het uiteindelijke resultaat was een jongerencentrum dat als sociaal huis functioneert: Remixx.

Het eerste jaar is een aantal keren ingebroken waardoor we niet zoveel konden. Vanaf het tweede jaar zijn we goed gaan draaien en organiseren we daar van alles: tafeltennis, poolen en gamen. Op de benedenverdieping is er een speciale meidenruimte. Er is veel inloop en we hebben laatst nog weer een hele lijst gemaakt van nieuw te realiseren ideeën.

In RemiXx zijn de jongeren lekker bezig en dat leidt hen af van gedachten om stoute dingen te doen. Wij zijn zelf ook nog jong en wij willen laten zien dat het dus ook anders kan. Wij praten normaal, zijn sociaal en gedragen ons goed. Zij kijken naar ons op. Wij willen dat de jongeren in onze voetstappen lopen. Wij zijn een voorbeeld dat doet volgen.'

Ibo Ahmes Yonis en Lawan Hamdaziz