Zingen onder de Pinksterkroon

Hetzelfde gebeurt nu met kinderen wanneer ze hun Pinksterkronen boven de weg spannen zoals tussen Borculo en Ruurlo en elders. Maar hier gaat 't om een versnapering of een paar centen. Toch is er overeenkomst tussen nu en een drietal eeuwen geleden. Het verschil is, dat in die “goede oude tijd" het ging om drinkgeld en de daarop volgende brasserijen, waartegen de kerkelijke autoriteiten voortdurend te velde moesten trekken.

Zingen onder de kroon

Wat ook wisselde in de loop der eeuwen, de pinksterkroon bleef. In de Gelderse Volksalmanak, nu bijna honderd jaar geleden, schrijft M. A. Amshof, dat het tot minstens 1795 in dit Berkelstadje de gewoonte was dat op de hoge feestdagen met Kerstmis, Pasen en Pinksteren de burgers in vaste gezelschappen samen kwamen om buiten op de straat de gezangen van Sluiter te zingen. Op het laatste feest (Pinksteren) was dit een zekere plechtigheid, midden in het dorp ging men over de straat van het ene huis naar het andere om een touw te spannen, in het midden daarvan was een kroon opgehangen.
Onder deze kroon verzamelde men zich in groten getale. Ouden en jongen kwamen bijeen, voorzien van het Sluiterboek of met de liederen in het geheugen, om op voorgang van een achtbaar man, een reeks voor die dag gepaste gezangen eerbiedig, vrolijk en dankbaar, in de openlucht, voor vele luisterende oren aan te heffen en te zingen. Dan hief men onder meer aan uit Eybergens Sanglust:

“Het daghet uit den Oosten

Het licht schijnt overal

Laat ons uw licht vertroosten

O Jezus, hier in 't dal."

Bekijk op onze pagina het filmpje van Een Wagen Vol Verhalen over het zingen onder de Pinksterkroon in Borculo.

Rechten

CC-BY-NC