De Zeeuwsche Knoop

Het woonhuis-atelier van beeldhouwer Pieter Puype (1874-1942) werd in 1909 gebouwd naar het ontwerp uit 1907 van aannemer-architect Chris Wegerif (1859-1920). Het was Wegerifs eerste grote opdracht waarin hij alle onderdelen van het interieur en het exterieur samenbracht tot één concept, dat wij doorgaan met de term uit die tijd 'Gesamtkunstwerk' noemen.

Op een smal perceel bouwde Wegerif een ogenschijnlijk sober, blokvormig huis. De gevels werden gepleisterd, de decoraties en de omlijstingen van de nok en de venster- en deurpartijen in Bentheimer zandsteen vrijlatend. Het huis kreeg de naam De Zeeuwsche Knoop, als een herinnering aan de Zeeuwse achtergrond van het echtpaar Puype (mevrouw Puype zou tot haar dood haar Zeeuwse dracht trouw blijven), maar ook als verwijzing naar het rozetvormige motief dat in de Zeeuwse dracht als sieraad voorkomt. Wie goed leest ziet dat de naam anders is uitgevoerd, met 'Zeeuwshe' in plaats van 'Zeeuwsche'.

Lofzang op Zeeland

Ook de interieurs waren een lofzang op Zeeland. Veel van het toegepaste houtwerk voor vaste betimmeringen en kozijnen, werd rood gelakt. In de schoorsteenboezem van de haard in de woonkamer paste Wegerif de hem typerende trapeziumvorm toe. In de grote latei beeldhouwde Puype een voorstelling van vrouwen in Zeeuwse dracht die rond een (mei)boom dansen. De haardopening is omlijst door paars-gele tegeltjes, gedecoreerd met een gestileerd boommotief en Zeeuwse knopen. In 1913 werd het inpandige atelier van Puype, gelegen naast de woonkamer, bij de woning getrokken. In 1934 werd een atelier aangebouwd.

Het interieur van De Zeeuwsche Knoop werd in 2001 uitgeroepen tot een van de 100 meest belangwekkende interieurs van Nederland.