Stadhuis

In 1613 wordt geschreven dat de stad Buren was 'in groot verloop van schulden geraeckt door het opmaecken ende restaureeren van het dack, toor ende anders van den stadthuyse Bueren'. Maar het resultaat mag er zijn. Het gebouw krijgt een statige voorgevel met zowel op het bordes als op de trapgevel natuurstenen beelden en een sierlijk torentje waarop een vergulde windvaan en een wapendrager met het stadswapen van Buren. Zowel dit torentje als de dakkapellen tonen veel overeenkomst met het weeshuis dat door dezelfde architect is ontworpen.

Aanpassingen

In 1739 wordt het stadhuis aangepast aan de nieuwste ideeën. Het gebouw krijgt een schilddak met geprofileerde kroonlijst en sierlijke consoles. De dakkapellen en kruiskozijnen worden vervangen door schuiframen. Dit is het stadhuis zoals wij het nog altijd kennen. Bij de restauratie in 1964 wordt het gebouw samengevoegd met het naastliggende voormalige districtshuis maar door de gemeentelijke herindeling in 1978 is het weer te klein. Na bijna 430 jaar verlaat het stadsbestuur het bijzondere stadhuis. In 1984 schenkt de Nutsspaarbank ter gelegenheid van haar 140-jarig bestaan een carillon voor in de lantaarn. De 17 klokjes laten nog altijd ieder half uur van zich horen.

Nu huisvest dit gebouw, waar ooit de drie zoons van Willem van Oranje, Philips Willem, Maurits en Frederik Hendrik op het bordes hebben gestaan, het museum Buren en Oranje.

Dit verhaal is onderdeel van de canon van Buren. Het volgende venster is hier te vinden.

Rechten

Coosje Berkelbach