Om het ENKA-personeel tevreden te houden werden in het kader van vrijetijdsbesteding diverse verenigingen opgericht. Voorbeelden zijn Mandolineclub ‘Crescendo’, Dansclub ‘Ons Genoegen’ en de Speeltuinvereniging ‘Vooruit’. Sommige verenigingen zijn nog altijd actief. In dit artikel leest u meer over het ENKA-bad.
Het ENKA-bad werd in 1931 gebouwd. Het zwembad was voor de hele gemeente Ede. ENKA stelde een stuk grond beschikbaar en leverde gratis warm water. In 1996 is het zwembad gesloten. Als ik zondags met mijn handdoek en zwembroek op de bagagedrager richting het ENKA-bad reed, kreeg ik allerhande verwensingen naar mijn hoofd van kerkgangers die op weg naar huis waren. Dat was echt Ede in de jaren ‘60. In de gemeenteraad was er constant zware discussie over de zondagsrust, maar gelukkig was in mijn jeugd al bepaald dat het zwembad op zondag om twaalf uur open mocht. Als je de ingang van het bad binnenkwam en je abonnement had laten zien aan de kassa, zag je aan beide zijden kleedhokjes. Met een haak voor je kleren verdween je dan in zo’n hokje om de weinig kleren die je nog aanhad uit te doen.
Aan de stationskant was een soort huis met een balkon, waar je versnaperingen kon krijgen. Daaronder was een klein winkeltje waar je snoep, ijs en iets te drinken kon kopen. Dat paste beter in mijn budget. ENKA leverde gebruikt warm water, waardoor je al vanaf Koninginnedag kon gaan zwemmen. Meestal trof je je klasgenoten en speelde je met elkaar in de verschillende baden. In de jaren ‘70 werd het terrein van het zwembad bijna drie keer zo groot en werd er nog een langwerpig bad aangelegd. Er kwamen ook grote zonneweiden bij, waarop je allerlei balspelen kon doen, behalve voetballen. Dat was namelijk verboden en hierop werd goed toezicht gehouden door de badmeesters. Jaap Serier, de bekende hoofdbadmeester nam na 31 jaar op 65-jarige leeftijd afscheid in 1980.
Als bij het balspel de bal over de schutting verdween, moest de laatste die de bal aangeraakt had de bal ophalen. Aan de kant van het zwembad ging dat nog redelijk makkelijk omdat men je hielp over de schutting te komen. Toch waren enige schaafplekken door de betonnen platen meestal onvermijdelijk. Van de andere kant ging dat veel moeilijker en soms moest je op je blote voeten om het hele zwembad heen om weer via de ingang naar binnen te komen.
Dit is een verhaal uit het eenmalige ENKA-magazine van mei 2022, dat verscheen ter gelegenheid van 100 jaar ENKA Ede. Lees ook de andere verhalen van deze special.
Auteur: Paul Standaart, 2022, CC-BY-SA