De nieuwe Mariakapel van Hulhuizen

De heer Niels is een bevlogen verteller en zijn vrouw knikt regelmatig ter bevestiging van zijn verhaal. Hij heeft zijn verhalen over zijn Mariakapel al meer dan duizend maal verteld. Als kleine jongen van vijf, zes jaar heeft hij Maria beloofd een huis voor haar te bouwen als zij een dringende wens van hem om bij zijn pleegouders te mogen blijven wonen in vervulling liet gaan. En dat geschiedde.

Droom

Nadat de heer en mevrouw Niels getrouwd waren, zijn ze samen in 1995/’96 gaan bedenken hoe deze belofte ingelost kon gaan worden. In een droom zag de heer Niels de kapel, die hij zou gaan bouwen en dat bleek een kopie van de kapel die vroeger op de scheepswerf had gestaan, maar die vanwege uitbreiding van de werf jaren geleden gesloopt moest worden. Herbouw elders was de bedoeling, maar dat kwam er nooit van omdat de directeur van de werf aan de ene kant geld en grond gaf om de kapel te herbouwen en aan de andere kant als privé-eigenaar van de grond bezwaar maakte tegen de bouw.

De paters uit Nijmegen, die met een Mariawagen door Nederland rond reden waren hun eerste sponsors met een bedrag van vijf gulden. Het verhaal al rondvertellende kwamen er steeds meer mensen op hun pad, die op enige manier wilden bijdragen aan de bouw van de zo vurig gewenste kapel. Een architect die aanbood zonder vergoeding een tekening te maken op basis van een foto van de gesloopte kapel. Er werd een Mariabeeld naar gelijkenis met de Maria van Rue du bac in Parijs aangeboden. De steenfabriek schonk 22.000 stenen, de timmerfabriek wilde op hun kosten de deuren en kozijnen maken, ’t zandbedrijf wilde gratis uitgraven en een schilder wilde het schilderwerk voor niets doen; stoeltjes uit de Dom van Keulen. Alles zonder kosten. Van Omroep Gelderland en TV Gelderland, alsmede van dagblad De Gelderlander kwam veel hulp en steun op vaak cruciale momenten om aandacht voor de bouw van de Mariakapel te vragen. Dat leverde dan weer nieuwe sponsors op. Winkeliers en bedrijfjes in Gendt wilden bijna allemaal op enige manier een bijdrage leveren.

Toen de plannen omgezet moesten worden in een stichting wilde de notaris de akte opstellen zonder kosten in rekening te brengen, maar hoopte een uitnodiging te krijgen als de kapel klaar zou zijn en geopend zou worden. De kersenkoningin van Gendt was genegen om de eerste paaltjes te slaan om met foto’s daarvan voor enige publiciteit te zorgen op de braderie van het kersenfeest. ‘De Eigen Geërfden’ in Gent wilden geld ter beschikking stellen en de Rabo-bank stelde een lening tegen een lage rente beschikbaar. Een tante gaf geld voor de tegels op de vloer. De communiebank en het altaar met altaarkleed werden eveneens geschonken, alsmede een mooie doopvont. De haan werd gegeven door de - inmiddels nieuwe - directeur van de scheepswerf. De heer Niels mocht de haan zelf bovenop de kapel plaatsen vanuit een hoogwerker. Een van de buren, een man van zeventig jaar, was een gedreven vrijwilliger die dag in dag uit ontzettend veel hulp en steun gaf. De man sleepte stenen, kruide zand en deed alle voorkomende hand- en spandiensten. Een slijterij gaf een aantal flessen champagne cadeau om de opening te vieren.

Tegenslagen

Echter … voor het zo ver was moesten ook de nodige tegenslagen verwerkt worden. De aannemer die zich in eerste instantie had gemeld wilde wel een kapel, maar geen Mariakapel bouwen, daar hij protestant was. Dat kon er niet in bij de heer Niels en hij vond een ander aannemersbedrijf om de kapel te bouwen. Dit bedrijf was zo coulant om te stellen dat er pas betaald hoefde te worden als de stichting weer wat geld bij elkaar gesprokkeld was. In eerste instantie was dat 30.000 gulden, maar er was 100.000 gulden nodig. De heer en mevrouw Niels hebben veel op braderieën en kerstmarkten gestaan om (Maria)beeldjes te verkopen en kregen regelmatig grote en kleine giften en altijd van mensen voor wie Maria een speciale betekenis had. De kosten zijn daaruit uiteindelijk volledig betaald. De gemeenteraad gaf aan de heer Niels een bouwvergunning met de opmerking: dat krijgt hij toch niet voor elkaar dus geef hem die vergunning maar. Maar voor de grootste teleurstelling zorgde het kerkbestuur in Gendt. Die weigerde op enige manier mee te werken en wilde het geld van de heer Niels steken in de Mariakapel van de kerk in Gendt, want een Mariakapel in Hulhuizen had geen toegevoegde waarde voor het geloof. Het kerkbestuur wilde ook geen subsidie bij het bisdom aanvragen en wilde later ook geen toestemming geven voor dopen of trouwen in de Mariakapel. De pastoor wilde wel, maar het kerkbestuur wilde niet. De bisschop wilde wel, maar werd buitenspel gezet door het kerkbestuur. Het kerkbestuur is ook star blijven weigeren om mee te werken met de inwijding van de kapel tot teleurstelling van de heer en mevrouw Niels. Priesters van elders, die bereid waren tot inwijding, bleken helaas ook het kerkbestuur niet te kunnen negeren.

Feestelijke inwijding

Op 28 november 1998, de feestdag van Maria van Rue du bac in Parijs, werd de grond uitgegraven. En daarna ging het allemaal in een rap tempo, waardoor met Pinksteren 1999 de deuren van de Mariakapel van Hulhuizen voor de eerste keer open konden gaan. In ’t jaar 2000 is de kapel alsnog feestelijk ingewijd, echter zonder medewerking van het kerkbestuur.

Een droom van de heer en mevrouw Niels is waargemaakt. Een prachtige Mariakapel is gebouwd en heeft inmiddels al heel veel mensen van heinde en ver getrokken, die daar een bijzondere rust ervaren en weer tot zichzelf kunnen komen. Er zijn kindjes gedoopt; er is getrouwd; er zijn enkele mensen opgebaard geweest. En dat is het waarvoor de heer en mevrouw Niels al die jaren zijn blijven volharden en geloven in de goede afloop van de bouw van de prachtige Mariakapel naast hun woning.

Rechten

Annemiek van Buël, Erfgoed Gelderland, CC-BY-SA