Munitiedepot bij Hoog Soeren/Uddel

Munitiedepot

Het munitiedepot was vanaf eind 1943 tot vlak voor de bevrijding van Apeldoorn op 17 april 1945 in gebruik door de Duitse bezetter. Het gebied is vanaf toen tot circa 1948 deels van munitie vrijgemaakt. Het project wordt sinds 2009 archeologisch begeleid. In 2014 werden zeven voormalige Duitse munitieopslagplaatsen aan twee munitiestraten ontgraven.

Archeologische begeleiding

Dit werk is archeologisch begeleid door de Sectie Archeologie van de gemeente Apeldoorn en wetenschappelijk ondersteund door specialisten van raap Archeologisch Adviesbureau. Tijdens de begeleiding konden de aangetroffen resten worden vastgelegd. Bij alle opslagpunten is veel vondstmateriaal verzameld, met name munitie en minutieverpakkingen. Andere vondstcategorieën zijn onder andere bouwmateriaal, eet- en drinkgerei en delen van militaire uitrusting.

Bijzondere vondst

Een bijzondere vondst is de met de hand vervaardigde munitie voor een Nederlands geschut, dat zowel vóór als tijdens de bezetting werd geproduceerd in een Nederlandse fabriek. Tevens werden enkele vondsten gedaan die te maken hebben met de naoorlogse tijd. Eén van de vondsten kan zelfs uniek genoemd worden. Het gaat om een spuitmal van zink met de tekst ‘1-odb’, de afkorting voor de Opruimings- en Bergingsdienst. Deze dienst bestond uit Nederlandse militairen die tussen eind april 1946 en oktober 1947 in Hoog Soeren gelegerd waren en belast waren met het ruimen van munitie in de omliggende bossen. Dit deden zij samen met Duitse krijgsgevangenen. Het sjabloon kon worden gebruikt om op een bord of kist met verf de naam van de eenheid te spuiten. 

Celtic field

Tijdens de opsporingswerkzaamheden is ook een kleine proefsleuf gegraven om een mogelijk celtic field-complex te kunnen onderzoeken. Een celtic field(of raatakker) is een akkersysteem uit de ijzertijd en Romeinse tijd; kleine akkertjes van circa 35 x 35 meter omgeven door lage walletjes. Tijdens het veldonderzoek, waarvoor de hulp van Stijn Arnoldussen (Rijksuniversiteit Groningen) is ingeroepen, bleken de walletjes voor een geoefend oog goed zichtbaar. Tevens troffen de onderzoekers een grote hoeveelheid zeer gefragmenteerd houtskool aan in de bodem van de akkertjes, die zou kunnen wijzen op een vorm van grondverbetering.

Lunteren

Bij een onderzoek van een celtic field in Lunteren is namelijk vastgesteld dat de grond verbeterd was door het aanvoeren van vruchtbare grond, vermengd met mest en huisvuil uit een nabij gelegen nederzetting. In de proefsleuven zijn diverse monsters genomen in de hoop iets te kunnen zeggen over de gewassen op de akkers en de onkruiden in de walletjes. Ook zijn houtskoolmonsters genomen waarvan met C14-datering de ouderdom bepaald kan worden.

Dit verhaal is afkomstig uit de Gelderse Archeologische Kroniek 2015.

Rechten

M. Parlevliet en M. Reinders, CC-BY-NC