Als we de Kerkstraat binnenrijden, zien we de door de toren gedomineerde driebeukige hallekerk. Het middenschip en de zijbeuken bij een hallekerk zijn even hoog. Daarnaast heeft het middenschip geen eigen ramen. Het gebouw is opgetrokken in baksteen, maar sommige elementen zijn van natuursteen.
Aan de bouw van de parochiekerk aan de Kerkstraat ging die van twee anderen vooraf. Bij de reformatie namen de hervormden de middeleeuwse kerk in bezit. Op de grens van drie gemeenten hadden de katholieken een schuurkerk, nabij de Kerkepas, op de hoek van de Van Heemstraweg en de Kerkstraat. In 1816 is de grote boerderij-achtige schuurkerk vervangen door een Waterstaatskerk, die met staatssubsidie werd gebouwd waar nu de pastorie staat. In 1868 begon C. Weber, die ook de kerk in Afferden tekende, met de bouw van de Johannes de Doper kerk. Deze neogotische kerk werd uiteindelijk voor 35.652 gulden gebouwd. De toren heeft een vierkante basis en wordt versterkt door hoekverzwaringen. Opvallend zijn de trappenhal aan de buitenkant (waardoor een ongelijkheid in het beeld ontstaat) en hoger de achthoekige voortzetting van de toren.
Het interieur werd in de jaren zeventig van de vorige eeuw tot zijn naakte oervorm teruggebracht, maar is eind vorige eeuw weer teruggerestaureerd. F.C. Smits, orgelbouwer uit Reek (Noord-Brabant), is de bouwer van het bescheiden (in vergelijking met het veel rijkere Smits-exemplaar uit de H.H. Ewalden kerk in Druten) orgel uit deze kerk.
De constructie van het orgel is uniek, onder meer door de vernuftige aanleg van het mechaniek. De kerk en het orgel zijn alleen te zien tijdens kerkdiensten. Die zijn er steeds minder sinds de nieuwe parochie-indeling, maar de Mariakapel onder de toren is wel dagelijks open. Door de glazen binnendeuren is het mogelijk om een blik te werpen op de witte gewelven, ondersteund door zwartgepolijste zuilschachten, en op het Smitsorgel in de rechterzijbeuk.
Drutense monumenten
Landschap
1800-1900
Druten
Rijk van Nijmegen