Museum Bronbeek

Het Nederlandse koloniale verhaal is een bijzonder verhaal, omdat het afwijkt van dat van de grote mogendheden Groot-Brittannië en Frankrijk. Het kleine Nederland miste eigenlijk de mensen en de middelen om dit immens overzeese eilandenrijk te veroveren, te besturen en adequaat te verdedigen tegen buitenlandse vijanden. Die restricties werken door in alle geledingen van de koloniale staat. In de wijze van besturen, in de ordening van de samenleving en in de werving en organisatie van het koloniale leger. Hoe Nederland zijn imperiale ambities in de 19de en 20ste eeuw desondanks vormgaf, is de rode draad in deze tentoonstelling.

In zes museumzalen wordt het Nederlandse koloniale project thematisch uitgediept. Het bestuur en de vele grote en kleine oorlogen komen aan de orde.

Hoe speelde Nederland het in de 19de eeuw klaar om met minimale middelen zijn invloed in de Indonesische archipel steeds verder te vergroten? Daarnaast krijgt de bezoeker uitleg over de complexe geordende koloniale samenleving, de val van de kolonie op 9 maart 1942, de Japanse bezetting, het einde van de Tweede Wereldoorlog en de oorlog om Indonesië die daarop volgde. Objecten, infographics en hoorcolleges ondersteunen dit verhaal.

Via spiegelportretten, waarin de stem van de kolonisator en de gekoloniseerde tegenover elkaar worden geplaatst, wordt een Nederlands en een Indonesisch perspectief gegeven. Een Indonesische contractarbeider en een Europese planter, generaal De Kock en zijn opponent Diponegoro, Raden Adjeng Kartini en activiste Aletta Jacobs, Colijn en Sukarno.

De laatste zaal staat in het teken van de naoorlogse verwerking van het koloniale verleden. In documentaire filmfragmenten wordt getoond hoe de drie-eenheid herdenken, excuses en geweld de verwerking van de dekolonisatie in Nederland bepaalt.