Het Veluwse boerenleven in dialect

'Minse, d’r is niks zo sjaggerijn as dajje dringend mot verstelle en de neimesien doet et nie. Dat heije noe mit dat nieuwerwetse gedoe. Joare en joare neide ik alles an mekoar op m’n ouwe zwarte mesientje, die je mit de haand mos dreije. Nooit gien mankemente, nooit gien meleur. Mar mit dajje je eige um loat proate goat et mis. Gruwelijk mis. Dat zie je noe mar weer. Ze zeije gedurig tege mien: "Heintje, wat zit jie toch te tobbe mit dat ding uut et joar nul. Koop toch een electriesche mesien, da’s veul makkelijker. Dan hoef je alenig mar gas te geve en de rest goat vanzelluf."

Et leek me toch wel iezig haandig te weze en angezien de eierprijze iezig best bin de leste tied, hen we op een dag zo’n electriesch angedreve apperoat angeschaft. Et was best effe wenne mit al die snoere en vreemde knoppe, mar eerlijk is eerlijk, toe et spul mar eenmoal dreide ging et vanzelluf en neide de mesien as een tierelier. En staark dat ‘ie was: stieve manchesterse broeke of stugge boerekiele van keepergoed, hie gaf naareges um en bonkte overal deurheen.

En wat bar makkelijk was: noe hajje twee haande vrie um et goed secuur onder de noald deur te sture. Mit m’n ouwe zwarte mesientje hajje dat nie: doar mos je mit je rechterhaand an et wieletje dreije, aanders kwam je nie veuruut. En mit je aandere haand mos je zien dajje et verstelgoed fasoenlijk onder de noald deurstuurde. Al mit al bleek die electriesche mesien zo gek nog nie.

Mar… nie te vrog gejuicht: al rap kreeg tie vervelende nukke. En dat techniesch vernuft is noe mit gemak een ontoard en gruwelijk vervelend ding: je zou em van sjaggerijn zo op de brandhoop gooie. Mit de dag krieg ik meer heimwee noar m’n ouwe trouwe zwartje. En ik weet et noe zeker: eerdoags goa ik es effe lekker scheume op de hilt. Op zeuk noar m’n ouwe trouwe zwartje, woarmee ik zoveul joare gelukkig bin geweest.'

Meer van deze verhalen lezen? Zie de Veluwse dialectboekjes www.veluwsedialectboekjes.nl