Elisah op de Zwarte Cross 2011

"Het leefde gewoon in Steenderen. Iedereen had het erover, in de klas op school en op straat…", zo legt Elisah uit waarom ze op 15-jarige leeftijd voor het eerst naar de Zwarte Cross ging. Ze ging met een bus, samen met nog een grote groep andere jongeren uit Steenderen. Ze was en is nog steeds een groot fan van Jovink & the Voederbietels. En dat juist die band optrad op de Zwarte Cross (destijds nog in Halle) zorgde ervoor dat Elisah wel bij het festival aanwezig moest zijn. Van haar ouders mocht het. En toen kon de voorpret beginnen.

Voorpret

De Zwarte Cross was (en is nog steeds) in juli, maar de voorpret begon destijds voor Elisah en haar vriendinnen al in februari. "Toen deden we nog niet zoveel met social media enzo, het was meer sms-en en bellen, en afspreken na school. Tegenwoordig wordt er natuurlijk veel info via Hyves uitgewisseld. Ook dingen zoals 'wat doe jij aan?' worden via social media besproken. En natuurlijk superhandig om foto's digitaal uit te wisselen." De voorpret voor de Zwarte Cross begon dus al vroeg. Elisah wilde niet alleen haar favoriete band zien optreden, ze wilde ook 'echt' zelf meedoen aan de Zwarte Cross. Dat beketende dus: inschrijven als deelnemer aan bromfietsklasse. Waarom? "Nou als ik dan naar de Zwarte Cross ga, dan wil ik het ook helemaal echt goed doen, en dat betekende dus ook echt zelf meedoen aan de crosswedstrijd, "aldus Elisah. Zo beleefde Elisah dus op haar eerste Zwarte Cross al alle facetten van dit Achterhoekse evenement.

Crossen

Het is niet zo gek dat Elisah ook per sé aan de cross wilde meedoen. De cross ligt immers ook aan de basis van festival de Zwarte Cross, dat in 1997 ooit begon als een crosswedstrijd waar iedereen aan mee mocht doen. Deze cross met afterparty werd georganiseerd door de mannen van Jovink & the Voederbietels, gewoon voor de lol en zonder winstoogmerk: entree en deelname waren gratis. Een beetje crossen, en daarna een beetje muziek maken en een biertje drinken, zo is de Zwarte Cross ontstaan. Het succesverhaal van de Zwarte Cross is inmiddels wel bekend: inmiddels is de Zwarte Cross het grootste festival van Nederland, duurt vier dagen en er komen honderdduizenden bezoekers (148.000 in 2010). Kortom, een klein lokaal evenement dat is uitgegroeid tot een megaspektakel waar muziek, sport, cross, theater en stunts samenkomen. Elisah had zich opgegeven voor de cross, maar had helemaal geen ervaring met brommer rijden. Dat werd oefenen!

Muziek

En dan is het zover: Elisahs eerste Zwarte Cross maakte grote indruk op haar. De sfeer, de muziek, die typische, Achterhoekse of is het plattelandshumor, en natuurlijk de muziek. "De muziek van Jovink bijvoorbeeld, daarin worden allerlei thema's besproken die op het platteland erg leven. Dat hoor je niet in andere muziek. Ik ben opgegroeid met hun muziek. En toen ze hun afscheid aankondigden, was ik erg verdrietig. De muziek blijft voor mij de belangrijkste pijler van het festival, ondanks dat er nu zo veel te doen is op het festival." Dat muziek belangrijk is voor de bezoekers, daarvan is de organisatie van de Zwarte Cross zich maar al te goed bewust. Er is in 2011 ook weer een Zwarte Cross lied.

Gemoedelijk

Gemoedelijkheid is een groot goed op de Zwarte Cross, weet Elisah: "Als mijn brommer kapot was, of er was iets mee, dan kwamen er binnen no-time allerlei mensen aanlopen om me te komen helpen. Geweldig was dat. En dat is nog steeds zo. Sommige mensen denken bij de Zwarte Cross meteen aan ordinair en vrouwonvriendelijk gedrag. Maar dat valt allemaal reuze mee. Tuurlijk, er is best wel eens iemand die je in je bil knijpt. Maar de organisatie van de Zwarte Cross is enorm alert op wangedrag. Als je je misdraagt, word je er gewoon 'uut-geschopt'. En dat is heel fijn. Natuurlijk moet je als vrouw ook wel je mannetje kunnen staan. Maar dat past prima in de Achterhoekse cultuur. Dat hoort er gewoon bij. Het mooiste vind ik dat iedereen gewoon de hele dag lol heeft: niemand is er mee bezig om anderen het  leven zuur te maken. Iedereen laat iedereen in zijn waarde. Kijk maar naar hoe iedereen er bij loopt: of je nu nette kleren aan hebt, of op kisten of klompen in een overall rondloopt, niemand kijkt er raar van op. Dat is nou typisch Zwarte Cross, die saamhorigheid."

Divers publiek

Sinds haar 'debuut' op de Zwarte Cross een aantal jaren geleden is Elisah er niet meer weg te slaan. Ze gaat (bijna) elk jaar, en natuurlijk nooit alleen. Een groep vriendinnen uit Steenderen gaat steevast mee. Maar juist ook op de Zwarte Cross zelf leer je gauw en makkelijk nieuwe mensen kennen, waarvan je de meeste het volgende jaar weer terugziet. Zo is de Zwarte Cross een ontmoetingsplek voor oude en nieuwe vrienden. "Je merkt wel dat de samenstelling van het publiek de laatste jaren wel verandert. Daar waar er vroeger toch vooral 'boeren' op af kwamen, mensen van het platteland uit Gelderland, Overijssel en Drenthe, zie je tegenwoordig dat het publiek enorm divers is. Er komen zeker niet alleen maar boeren, maar ook mensen uit allerlei andere regio's en provincies. Dat komt natuurlijk ook door de grote variatie die er is aan muziekgenres. Dit jaar is er een metalweide, een reggaepodium, er is theater, een Blagenparadijs voor kinderen en ga zo maar door." De Zwarte Cross trekt inmiddels dus bezoekers van diverse pluimage uit het hele land!

Lol

Dit jaar heeft Elisah een paar collega's uitgenodigd voor de Zwarte Cross, maar ze maakt zich wel een beetje zorgen. "Mijn collega vroeg of er op de camping ook stopcontacten waren voor haar föhn, haha. Nou, dat kan ze wel vergeten. Op de Zwarte Cross camping is het gewoon 'back to basics'. Maar ik ga ervan uit dat mijn collega's desondanks veel lol zullen beleven. Het belangrijkste is, is dat ze merken dat de Zwarte Cross heel anders is dan de stereotypen doen vermoeden. Als ze dat kunnen ervaren, ben ik allang blij."