Doorrijden in het Land tussen Maas en Waal

Plannen

Provinciale Waterstaat maakt plannen voor de ‘nieuwe Van Heemstraweg’. Deze moet parallel aan de bestaande weg komen te liggen, maar dan een stuk zuidelijker, dwars door het agrarische hartland. De route moet de dorpen ontlasten. In 1970 denken de plannenmakers dat de nieuwe weg in 1976 gereed zal zijn. 

Lobby

Jacques Groffen, de burgemeester van Dreumel, houdt in 1970 een pleidooi voor het doortrekken van deze nieuwe verbinding tot Wamel. Zijn argument en dat van anderen: de Van Heemstraweg is veel te gevaarlijk en zal nog drukker worden door de te bouwen bruggen bij Tiel en Ewijk. Burgemeester Deurvorst van Wamel spreekt over de Van Heemstraweg als een ‘kronkelige en druk bereden weg’. Net als de Beuningse burgemeester Geradts, lobbyt hij bij de provincie. Ondanks de Maas en Waalse lobby gaat het doortrekken van de nieuwe weg, de Maas en Waalweg, tot de brug bij Wamel niet door. Hij komt in het verlengde te liggen van de A73. Die snelweg komt in 1979 klaar tot knooppunt Ewijk. Kort daarna wordt hij nog wel als tweebaansweg verlengd tot Deest. Dat is het eerste stukje N322. Bij Deest sluit de N322 aan op de Deestersteeg en via deze verbindingsweg weer op de bestaande Van Heemstraweg.

A15 wordt doorgetrokken

In de tussentijd wordt de A15, aan de andere kant van de Waal, doorgetrokken. In 1979 is het laatste traject, tot aan Bemmel, klaar. Daarmee is er een alternatieve, veel snellere en aantrekkelijkere, route tussen Rotterdam en de Duitse grens ontstaan dan de Van Heemstraweg ooit was. Vrachtwagens en doorgaand verkeer kiezen voor de A15. Op de Van Heemstraweg wordt het dan eindelijk minder druk en gevaarlijk. In de jaren tachtig wordt de Maas en Waalweg doorgetrokken tot aan de Noord-Zuid bij Puiflijk. Wie verder naar het westen wil rijden, naar Tiel of de Bommelerwaard, moet bij Puiflijk toch weer die aloude Van Heemstraweg op. Boven- en Beneden-Leeuwen, Wamel en Dreumel blijven nog veel verkeer voor de deur houden. Vooral ter hoogte van de beide Leeuwens staan in de spits vaak files.

Eindelijk de doortrekking

Eind 2009 wordt na een enorm traag proces eindelijk begonnen met die zo vurig gewenste doortrekking van de Maas en Waalweg tot aan de Prins Willem Alexanderbrug. Een doortrekking waarvoor zo’n dertig jaar eerder de eerste pleidooien zijn gehouden. De Landinrichtingscommissie, die zich in die jaren bezighoudt met een ruilverkaveling in Maas en Waal West, zit in de ‘klankbordgroep’ voor de N322. Ze kiest het tracé dat agrarische percelen het minst doorsnijdt. De doortrekking zorgt ervoor dat er over de Prins Willem Alexanderbrug veel meer verkeer gaat rijden. Deze brug, gekscherend de ‘brug van niets naar nergens’ genoemd, krijgt eindelijk een logische aansluiting.

Dorpenweg

Na de doortrekking van de N322 verandert de Van Heemstraweg definitief in een dorpenweg. Er komen vele snelheidsremmende maatregelen. Zoals lagere maximumsnelheden en drempels. En rotondes. De eerste twee komen er in 1992 bij Druten. Anno 2020 liggen er zeventien tussen Dreumel en het Maas-Waalkanaal. Het levert de ‘dodenweg’ van weleer de bijnaam De Rozenkrans op.

Bron: 

-Deurloo, Peter, Grote Werken, hoe Maas en Waal welvarend werd (Beuningen/Nijmegen 2017).

Rechten

Peter Deurloo, historicus en journalist De Gelderlander , CC-BY