Het doodshemd bleef in de kast

De linnenkast is gemaakt van wortelnotenhout. Eigenlijk is de linnenkast de uitzet van een bruid. Van jongs af aan spaarden bruiden voor de linnenkast. Het vlas werd zelf verbouwd op het land, en zelf gesponnen tot een draad. Op een traditioneel weefgetouw werd een lap linnen gemaakt en gebleekt. Van hun moeders leerden de meiden om de linnen op speciale manieren te vouwen, zoals in vlinder- of rozenmotief. Als de bruid ging trouwen, nam ze het linnen, de bruidsschat, mee. Traditioneel kwam ze via de staldeur binnen. Als bruidsschat nam de man meestal een koe. Het linnen uit de kast werd tijdens het huwelijk gebruikt, om lakens en hemden van te maken. Alles werd gebruikt, behalve éen netjes opgevouwen linnen: het 'doodshemd'. Bij de geboorte werd deze in de kast gelegd. De bruid droeg dit hemd maar een keer: als haar koude lichaam de boerderij via de staldeur weer verliet. 

Ingezonden door Erve Brooks op Een Wagen Vol Verhalen, aangepast door redactie mijnGelderland. 

Beluister het fragment op Omroep Gelderland over de linnenkast en de boerderij en pannenkoekenhuis Erve Brooks, op onze website.