Protestantse Kerk

Rond 1260 liet Adam I graaf van den Bergh op deze plek een kapel bouwen, gewijd aan Sint Pancratius, een van de vier ijsheiligen.

Frederik I graaf van den Bergh (overleden in 1293) heeft de kapel uitgebreid tot een kerk, die door de Bisschop van Utrecht tot parochiekerk werd verheven. Onder Willem II graaf van den Bergh (1404-1465) werd het kerkgebouwuitgebreid met drie koren (voltooid in 1447). In de Tachtigjarige Oorlog is de kerk zwaar beschadigd.

Bij de reformatie in 1584 ging de kerk over in handen van de Hervormden die de westelijke helft in de jaren 1610-1612 gedeeltelijk lieten herstellen. De resten van de oostelijke helft van de kerk werden in de loop van de 18e eeuw afgebroken. In 1925-26 werd het gebouw grondig gerestaureerd door Jan Herman van Heek, de eigenaar van Kasteel Huis Bergh. In 1943 zijn de grondslagen van de afgebroken koorpartij gedeeltelijk ontgraven. De funderingen van het hoofdkoor zijn in steen aangegeven op het naastgelegen kerkhof.