Honkvast...en...onderweg

Boerkamp 

"Het dorp Warnsveld kreeg elektriciteit. De burgemeester zei 'En dan allemaal!' Wij hadden een waterpomp en veel apparaten. Buren, die in een andere gemeente woonden, kookten in zo'n gashokje. Zij pompten met een handpomp water voor de koeien. In 1950 kregen we al een melkmachine. Er is een spoelhok in orde gemaakt met warm water. Ook was er een bad. Je moest van het spoelhok naar huis 'slepen' met het water.

Buurkinderen

Bij de buren waren acht kinderen. Daar heb ik een hele goede vriend aan overgehouden. Hij vond het altijd geweldig hier, en ik genoot van de drukte daar. Met buurkinderen maakten we karretjes en auto's. We bouwden hutten en schoten met pijl en boog. Vervelen deden we ons nooit.

‘Noabers’

Als er iemand overleed, kwamen de ‘noabers’. Ik heb één keer meegemaakt dat ze iemand moesten afleggen. Ze brachten kaarten rond. Ook zorgden ze voor een plek om bij elkaar te komen op de dag van de begrafenis. Een kerkdienst was meestal thuis of in een gebouwtje. Noabers schonken koffie en smeerden broodjes. Aan de begrafenis van opa, die overleed toen ik vijf was, heb ik een vage herinnering. Ze reden langs met paard en koets en drie koetsen erachter. De andere opa stierf toen ik dertien was. De timmerman was tevens aanspreker: 'Dan kan je nog even afscheid nemen als je wilt, en straks wordt de kist gesloten'. Dat maakte indruk!

Onderweg

Als kleine jongen ging ik met opa naar oom en tante in Beilen, met de stoomtrein. Geweldig was dat! Toen ik elf was zijn mijn oom en tante naar Canada geëmigreerd. De laatste familie-avond kan ik me heel goed herinneren. We zongen 'Wat de toekomst brengen moge' en er vielen wat traantjes. De andere ochtend kwam mijn oom bij mijn bed gedag zeggen. Dat zijn van die momenten, die vergeet je nooit. Die oom en tante van me, die kwamen regelmatig terug, en wij bezochten hen.

Mijn pa en moe kenden ook de sluiswachter in Eefde. Hun zoon en ik mochten met een boot mee naar familie in Delden. Daar hebben we een week leuke dingen gedaan. Zij woonden in een 'los hoes', de koeien stonden naast de tafel! Ik ben ook een dag of drie met een vriend naar Rotterdamse kennissen uit de oorlog gegaan. Een hele beleving voor jongens van elf!

Bestuur van de CJV

Pa en moe waren trouwe kerkgangers en ik bezocht de zondagsschool. Later ging ik naar de knapenvereniging en de CJV: meisjes en jongens samen. Ik zat een tijd in het bestuur. Dan verzorgde je met drie of vier mensen een avond. Dat betekende een Bijbelinleiding houden en vragen erbij maken om te bespreken. Verder moest je koffie schenken en het tweede deel invullen. Dat was een spel of een quiz. We luisterden populaire muziek, Abba en zo. We gingen met fiets of brommer naar Vorden en Hengelo om te dansen."

Voor ‘Een nieuwe tijd! Wederopbouw in de Achterhoek’ vertellen (oud)-inwoners over opgroeien, werken en wonen in de Achterhoek in de periode 1940-1965. Dit verhaal over Herman Regelink is geschreven door Hanneke Kuperus-Slijper, op basis van een oral history-interview afgenomen door Hanneke Kuperus-Slijper in september 2019. Dit verhaal is geredigeerd door Lisanne Vroomen. 

Rechten

Hanneke Kuperus-Slijper, CC-BY