J.P. graaf van Limburg Stirum (1873-1948)

Gouverneur generaal (1916-1921) 

Van Limburg Stirum is vooral bekend geworden vanwege de voortgang van de staatkundige vernieuwingen die door Van Heutz en Idenburg zijn ingezet. Hij installeert een Volksraad in 1918. Het zorgt ervoor dat er door Indonesische groeperingen en Europeanen politieke partijen worden opgericht. In Batavia is de Europese bevolking bij de oprichting minder enthousiast over de Volksraad. Bij de installatie is er slechts een vlag langs de route. 

Voedselvoorziening in gevaar  

Als begin 1918 door exportverboden van rijst leverende landen de voedselvoorziening gevaar loopt, neemt Van Limburg Stirum een aantal maatregelen waar zowel de Europese industrie als de Indonesische boer de nadelige gevolgen van ondervinden. De maatregelen zijn onder andere; gedwongen verkoop van rijst aan het gouvernement en de distributie hiervan door het gouvernement. Tevens moeten de Europese ondernemingen hun braakliggende terreinen met voedselgewassen beplanten en wordt de toestemming voor export alleen verleend bij gelijkwaardige import. 

Roep om zelfbestuur 

Na de Eerste Wereldoorlog laten de Indonesische nationalisten steeds luider hun roep om zelfbestuur klinken. De krenkende en neerbuigende houding van de Europeanen ten opzichte van de inlandse bevolking zijn een veelgehoorde klacht. Een onderzoek in de buitengewesten naar de herendiensten en belastingheffing resulteert in het ontslag van enkele hoge ambtenaren en een slechte verhouding met de lagere kringen van het Binnenlands Bestuur. Van Limburg Stirum stelt aanzienlijke uitbreidingen van bevoegdheden van de Volksraad in het vooruitzicht. Dit leidt echter tot protesten van de Europese gemeenschap en de minister van koloniën, A.W.F. Idenburg. Idenburg gaat niet akkoord en een aantal Indonesische politieke bewegingen besluit hierop, naar het voorbeeld van Ghandi, niet meer aan de verkiezingen van de Volksraad mee te werken. 

De laatste jaren 

Het laatste jaar van zijn ambt krijgt hij een moeizame verhouding met de nieuwe minister van koloniën. Daarbij heeft hij door de eerdere ingrepen het Binnenlands Bestuur van zich vervreemd. Ook is de Europese industrie niet gecharmeerd van zijn hervormingspolitiek. Hierdoor beschikt hij niet meer over voldoende daadkracht om verdere ontwikkelingen ingang te zetten. Het door hem ingevoerde financiële beleid heeft voor Nederlands-Indië blijvende gevolgen. 

Carrière na vertrek uit Nederlands-Indië. 

Na zijn vertrek als gouverneur generaal in 1921 zal hij nog diverse functies vervullen als buitengewoon gezant en gevolmachtigd minister in achtereenvolgens Caïro, Berlijn en Londen. In de periode van Berlijn maakt hij nog de machtsovername van Hitler mee. Hij steekt hierbij zijn afkeer voor het nazisme niet onder stoelen of banken. Na zijn functie in Londen keert hij in 1939 terug naar Nederland en vestigt zich op het oude familielandgoed “IJsselvliedt”. Op 17 januari 1948 overlijdt hij in Den Haag.